د – پیمان ائتلاف^[۱۳۶]

امروزه در بسیاری از نظام های پارلمانی مثلاً در بلژیک پایداری دولت‌ها از راه بستن پیمانی درباره برنامه ها میان احزاب ائتلافی در دولت تضمین می شود.^[۱۳۷]

تشکیل دولت در بلژیک با ائتلاف سایر احزاب صورت می‌گیرد و هیچ حزبی به تنهایی در بلژیک هیچ گاه قادر نیست تا اکثریت کرسی‌های پارلمان برای تشکیل دولت را به دست آورد. از این رو، احزاب سیاسی بلژیک در هنگام تشکیل دولت با همدیگر پیمان ائتلاف می بندند. البته در بلژیک تشکیل دولت ائتلافی همواره با بن بست هایی مواجه شده است. در تشکیل دولت ائتلافی اخیر در این کشور، نخست وزیر بلژیک، “الیو دی روپو” میانجی تشکیل دولت ائتلافی^[۱۳۸] که از سوی پادشاه بلژیک برای سر و سامان دادن به بحران سیاسی در خصوص تشکیل دولت ‌به این سمت تعیین شده بود، بعد از چند دور مذاکره با احزاب دموکرات مسیحی، سوسیالیست ها و لیبرال ها به سختی موفق به جلب همکاری این سه حزب عمده برای تشکیل دولت ائتلافی گردید. شایان ذکر است که قبل از تشکیل دولت ائتلافی در برخی از کشورها رسیدن به توافق بین احزاب سیاسی دشوار است ولی پس از تشکیل دولت، از هم پاشیدن دولت ائتلافی تقریباً غیر ممکن است. دلیل استحکام ‌دولت‌های‌ ائتلافی در این کشورها (بلژیک و آلمان) بستن پیمان ائتلاف و گنجاندن تضمین های انعطاف ناپذیر و غیر قابل نفوذ در آن است که احزاب سیاسی هم تا حدود زیادی بدان وفادارند.

گفتار سوم – تشکیل دولت ائتلافی و انواع آن

نقش عمده اقلیت در حکومت دموکراسی موجب شده است که برخی معتقد شوند که اقلیت باید در هر حال در اداره امور حکومت و به ویژه در قوه مقننه شرکت جوید. عده ای از اکثریت تناسبی در انتخابات پارلمانی دفاع می‌کنند و استدلال می‌کنند که هر حزب بایستی به نسبت تعداد آرائی که به دست آورده است نمایندگان خود را به قوه مقننه اعزام دارد. در این صورت، حزب اکثریت در هیچ حوزه انتخابیه ای نخواهد توانست پیروزی قطعی و تام به دست آورد، زیرا حزب اقلیت نیز به نسبت تعداد آرای خود در آن حوزه، نمایندگانی خواهد داشت.

چند اقلیت نسبی در مجلس می‌توانند متحد شوند و دولت ائتلافی تشکیل دهند؛ چنان که در فرانسه مرسوم بود. اشکال عمده این گونه دولت‌ها در این است که افراد متعدد ادعای رهبری می‌کنند. مذاکرات طولانی و رایزنی فراوانی صورت می‌گیرد و در هر تصمیمی تعدیلهای بسیار ضرورت می‌یابد و مسابقه شدید برای پیشرفت نظریات مختلف ایجاد می شود. اعضای دولت ائتلافی همواره درصدد یافتن فرمولهایی برای تلفیق آرای متفاوت و متضادند و به ندرت در آن توفیق حاصل می‌کنند.

در نظام هایی که احزاب و ‌گروه‌های اقلیت به دلایل ساختاری و قانونی از شرکت در حکومت محروم
می‌شوند، در صورت تداوم این وضعیت ممکن است دچار نوعی محرومیت نسبی و سرخوردگی سیاسی شوند که این خود به نظر رابرت گار یکی از عوامل اصلی خشونت و بی ثباتی سیاسی است.^[۱۳۹]

در نقطه مقابل، مخالفان اکثریت نسبی قرار دارند و معتقدند که بهترین ترتیب در حکومت، روش دو حزبی است. زیرا یک حزب، قدرت اتخاذ تصمیم و در نتیجه مسئولیت های ناشی از آن را به عهده خواهد داشت. گذراندن لوایح قانونی از مجالس مقننه و تصویب آن ها تسهیل می شود، وضع سیاسی ثبات بیشتری خواهد

1. 1. ۱- ابوالحمد، عبدالحمید، مبانی علم سیاست، جلد اول، تهران، انتشارات توس، چاپ نهم، ۱۳۸۲، ص۴۰۷ ↑

1. 1. ۲- گارنر، رایان ای. فرهنگ حقوقی بلک، تهران، انتشارات میزان، چاپ هشتم، ۱۳۸۴، ص۱۱۹۷ ↑

1. 1. ۳- ترنبل، جووانا، فرهنگ آکسفورد، تهران، انتشارات بهشید، چاپ دوم، ۱۳۸۶، ص۱۱۰۵ ↑

1. 1. – ابوالحمد، عبدالحمید، پیشین، ۱۳۸۰، ص۲۰۸ ↑

1. 1. ۵- Lapalombars(joseph),weiner(Myron), Political parties and Political development, Princeton- Princeton University press,1996,P.6 ↑

1. 1. Pressure Groups-6 ↑

1. 1. ۷- دوورژه، موریس، مبانی علم سیاست، تهران، انتشارات شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، چاپ سوم، ۱۳۵۳، ص۱۷۴ ↑

1. 1. ۸- اسدالله رضائی، کالبد شکافی احزاب سیاسی، تهران، انتشارات آمه، چاپ اول، ۱۳۸۶، ص۱۴ ↑

1. 1. ۹- دوورژه، موریس، جامعه شناسی سیاسی، ترجمه ابوالفضل قاضی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ چهارم، ۱۳۷۶، ص۴۲۷٫ ↑

1. 1. ۱۰- همان، ص ۴۲۷ ↑

1. 1. ۱۱-دوورژه، موریس، احزاب سیاسی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳، ص ۱۲ ↑

1. 1. ۱۲- بوشهری، جعفر، مسائل حقوق اساسی، تهران، انتشارات شرکت سهامی انتشار، چاپ اول، ۱۳۸۴، ص۳۳۲ ↑

1. 1. ۱۳- همان، ص۱۰۶ ↑

1. 1. ۱۴- بشیریه، حسین، آموزش دانش سیاسی، تهران، انتشارات نگاه معاصر، چاپ سوم، ۱۳۸۲، ص۳۸۶ ↑

1. 1. ۱۵- پللو، روبر، شهروند و دولت، ترجمه ابوالفضل قاضی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۰، ص۱۱۹ ↑

1. 1. ۱۶- Norton, Philip, commons in Perspective,Oxford, basil Blackwell,1982, p.12 ↑

1. 1. ۱۷- هاشمی، محمد، حقوق اساسی و ساختارهای سیاسی، تهران، انتشارات میزان، چاپ اول، ۱۳۹۰، ص۲۴۵ ↑

1. 1. ۱۸- هریسی نژاد، کمال الدین، حقوق اساسی تطبیقی، تبریز، انتشارات آیدین، چاپ اول، ۱۳۸۷، ص۴۳ ↑

1. 1. ۱۹- عباسی، بیژن، مبانی حقوق اساسی، تهران، انتشارات جنگل، چاپ دوم، ۱۳۸۸، ص ۳۲۰ و ۳۱۹ ↑

1. 1. ۲۰- دوورژه، موریس، رژیم‌های سیاسی، تهران، انتشارات شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، چاپ سوم، ۱۳۵۲، ص۹۷-۹۲ ↑

1. 1. ۲۱- عباسی، بیژن، پیشین، ۱۳۸۸، ص۳۱۸ ↑

1. 1. ۲۲- هریسی نژاد، پیشین، ۱۳۸۷، ص۶۰ ↑

1. 1. ۲۳- هاشمی، پیشین، ۱۳۹۰، ص۲۴۷ ↑

1. 1. ۲۴- قاضی، ابوالفضل، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، تهران، انتشارات میزان، چاپ دوازدهم، ۱۳۸۳، ص۴۵۴ ↑

1. 1. ۲۵- عباسی، بیژن، پیشین، ۱۳۸۸، ص۳۲۲ ↑

1. 1. ۲۶- بوشهری، جعفر، حقوق اساسی ، تهران، انتشارات شرکت سهامی انتشار، چاپ اول، ۱۳۸۴، ص۱۱۸ ↑

1. 1. ۲۷- عباسی، بیژن، پیشین، ۱۳۸۸، ص۳۱۷ ↑

1. 1. ۲۸- زارعی، محمد حسین، مطالعه تطبیقی مجالس قانونگذاری، تهران، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۴، ص۴۹ ↑

1. 1. ۲۹- یاوری، اسدالله، جزوه نظامهای انتخاباتی، مقطع کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۷، ص۳۵ ↑

1. 1. ۳۰- مدنی، جلال الدین، حقوق اساسی تطبیقی، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ اول، ۱۳۷۴، ص۵۷ و ۵۶ ↑

1. 1. ۳۱- عباسی، بیژن، پیشین، ۱۳۸۸، ص۳۳۳ ↑

1. 1. ۳۲- اصل ۸۳ قانون اساسی ایتالیا ↑

1. 1. ۳۳- هریسی نژاد، کمال الدین، پیشین، ۱۳۸۷، ص۴۳ ↑

بند اول: حفظ سلامتی کودک بزه­ دیده

نخستین دغدغه هر مداخله کننده در بحران، باید سلامت جسمی بزه­ دیده باشد. تا هنگامی که روشن نشده که بزه­ دیده از نظر جسمی در خطر نیست یا نیازی به کمک پزشکی ندارد، دیگر حمایت­ها را باید کنار گذاشت(اداره کنترل مواد مخدر و پیشگیری از جرم سازمان ملل متحد، مرکز بین‌المللی پیشگیری از جرم:۱۳۸۴، ۴۶).

کودک ممکن است در اثر کودک آزاری دچار سوختگی، شکستگی، خونریزی­های داخلی، ضایعات داخل جمجمه­ای و نخاعی و… شده باشد. ‌بنابرین‏ مددکاران سازمان بهزیستی باید آمادگی لازم برای مقابله با این نوع آسیب­ها را داشته باشند. از پزشکان حاذق و متخصص در زمینه بزه­دیدگی کودکان کمک بگیرند و بدون فوت وقت، همه اقدامات ضروری را جهت کاهش آسیب­های وارده به کودک انجام دهند(رناته:۱۳۹۰، ۲۸).

مددکاران علاوه بر سلامت جسمی کودک بزه­ دیده باید به سلامت روانی وی نیز توجه داشته ­باشند. رایج­ترین واکنش­ روانی شناسایی شده بلافاصله پس از بزه­دیدگی، اختلال فشار روانی پس از رویداد آسیب­زا است. این اختلال مجموعه ­ای از علائم روانی است که پس از مواجه فرد با رویداد آسیب­زا به ­وجود می ­آید. احتمال بروز این اختلال در همه سنین وجود دارد، اما این احتمال در کودکان بیش از دیگران است. زیرا آن­ها آستانه تحمل پایین­تری داشته و در نتیجه آسیب­پذیری بیشتری دارند. درمان این اختلال مستلزم به­ کارگیری روش­های مختلف روان­درمانی و دارودرمانی است. آنچه مددکاران سازمان بهزیستی مداخله­کننده در بحران، باید درباره این بیماری بدانند، اولاً علائم و نشانه­ های این بیماری در کودکان است و ثانیاًً شیوه رفتار مؤثر با کودکان مبتلا ‌به این بیماری. رایج­ترین نشانه­ های این بیماری در میان کودکان عبارت است از:

۱-ناآرامی و بی­قراری، رفتارهای پرخاشگرانه و احساس بیزاری از دیگران؛

۲-گوشه­گیری و مشکلات در روابط بین ­فردی و به سختی انس­گرفتن با دیگران ( به­خصوص هنگامی که کودک مورد کودک آزاری جنسی قرارگرفته باشد)؛

۳-احساس گناه و شرمندگی؛

۴-رفتارهای تهییجی و برانگیختگی بیش از حد (احساس گوش به زنگ بودن و …)؛

۵-اجتناب از افکار و احساسات و حتی اماکنی که وقایع ناخوشایند را برای کودکان یادآوری ‌می‌کنند؛

۶-تکرار خاطره­های رویداد آسیب­زا در ذهن(قهاری:۱۳۹۲، ۲۲-۲۳).

سازمان بهزیستی برای مقابله با این اختلال باید شرایط را برای آسایش عاطفی کودکان فراهم نموده و حسب مورد، تکنیک­های خودآرام­سازی و تکنیک­های مقابله با افکار مزاحم را به آن ها بیاموزند.

بند دوم: تأمین امنیت کودک بزه­ دیده

یکی از مهمترین اهداف مداخله در بحران کودک آزاری، رفع خطر و ایجاد امنیت برای کودک است. ایجاد امنیت در اغلب موارد کار بسیار دشواری است و مددکاران سازمان بهزیستی برای موفقیت در این کار باید آمادگی لازم را برای روبه­رو شدن با وضعیت­های مختلف کودک آزاری داشته باشند. جلب مرتکب، یکی از راه­های ایجاد امنیت برای کودک است؛ اما این اقدام در همه موارد امکان­ پذیر نیست و برای حفاظت از کودک باید تدابیر دیگری اندیشید. در اجرای این تدابیر امنیتی اولویت با اقداماتی است که منجربه خروج کودک از محیط خانواده یا قطع ارتباط با آن ها نشود(مستفاد از ماده ۵۰ لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان).

به ­همین دلیل مددکاران سازمان بهزیستی باید سعی­کنند حتی­الامکان کودک را به والدین خود بسپارند. مددکاران سازمان بهزیستی پیش از سپردن کودک به والدین، باید از توانایی‌های آن ها در محافظت از فرزند خود مطمئن شوند و در صورت لزوم اطلاعات لازم در زمینه حفظ امنیت کودک را در اختیار آن ها قرار دهند. حفظ امنیت کودک هنگامی دشوارتر می شود که مجرم یکی از والدین او باشد. در این صورت مددکاران باید فعالیت های خود را روی والد غیر آزارگر(معمولاً مادر) متمرکز کنند تا او بتواند از فرزند خود نگهداری و محافظت نماید(حسامی :۱۳۹۳، ۲۸۱).

مددکاران سازمان بهزیستی باید به مادرانی که کودکان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند، کمک کنند تا موقعیت خود را درک کند و کنترل خود را به ­دست ­آورد. سپس شیوه ­های حفاظت از کودک را به او بیاموزند. در صورت عدم دستگیری مجرم، سازمان بهزیستی باید آن ها را به جای امنی منتقل کنند و به مادر اطمینان دهند که در صورت بروز مشکل، او را یاری خواهند کرد. علاوه ­براین، لازم است مددکاران سازمان بهزیستی به مادر یادآوری نمایند که باید در نگهداری از کودک دقت کند و در صورت سهل­انگاری در مقابل قانون مسؤل خواهد بود. در صورتی که والدین مسؤلیت حفظ امنیت کودک را نپذیرند و یا توانایی حفاظت از او را نداشته باشند، مددکاران می ­توانند کودک را به­ طور موقت به مراکز بهزیستی یا سایر مراکز منتقل کنند و تا تعیین تکلیف نهایی نظارت کافی را بر آن ها داشته باشند(مستفاد از ماده۳۶ لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان).

بند سوم: ایجاد آرامش خاطر در کودک بزه­ دیده

توجه به سلامت و امنیت اگرچه از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. اما به تنهایی برای ایجاد آرامش در کودک کافی نیست. ممکن است کودک علی­رغم تأمین سلامت و امنیت، باز هم احساس آرامش و اطمینان خاطر نداشته باشد. برای اطمینان دادن به کودک، سازمان بهزیستی باید او را از تدابیری که در جهت پیشگیری از کودک آزاری مجدد اندیشیده شده است، آگاه کنند. همچنین او را مطمئن سازند که به نظرش احترام می­گذارند و بدون توجه به نظر و عقیده او، درباره­اش تصمیمی نمی­گیرند. سازمان بهزیستی باید به کودک بزه­ دیده فرصت دهند تا عواطف و احساسات خود را ابراز نماید. سپس صادقانه با او همدردی کنند و به وی اطمینان دهند که همه واکنش­هایش طبیعی و منطقی است، جامعه این رویداد را محکوم نموده و از او پشتیبانی خواهد کرد(اداره کنترل مواد مخدر وپیشگیری از جرم سازمان ملل متحد، مرکز بین‌المللی پیشگیری از جرم:۱۳۸۴، ۴۹).

برخی کودکان، هنگام کودک آزاری بالاخص کودک آزاری جنسی، احساس گناه ‌می‌کنند. ‌بنابرین‏ باید به آن ها اطمینان داد که تقصیری متوجه آن ها نیست؛ این مجرم است که مسؤل است و باید پاسخگو باشد. سازمان بهزیستی باید به کودک کمک کند تا موقعیت خود را درک کند، کنترل خود را به­دست­آورد و افکار خود را سازماندهی کند. سپس او را برای مقابله با واکنش­هایی که ممکن است دیگران نسبت به بزه دیدگی او داشته باشند و آنچه ممکن است در رابطه­اش با نظام عدالت کیفری روی دهد، آماده نمایند(توجهی:۱۳۸۹، ۶۲۱).

گفتار سوم: ارائه گزارش کودک آزاری

یکی از مهمترین خدماتی که سازمان بهزیستی می‌تواند در جهت حمایت از کودکان بزه­ دیده انجام دهند، ارائه گزارش کودک آزاری به مرجع قضایی است. سازمان بهزیستی برای ارائه این گزارش، باید با اصول گزارش نویسی، هدف ارائه گزارش و مسائل حقوقی مورد نیاز مرجع قضایی، آشنایی داشته باشند. اهمیت گزارش مذکور در این است که مبنای کار مرجع قضایی قرار خواهد گرفت و تصمیم ­گیری­های بعدی در رابطه با کودک بزه­ دیده، ‌بر اساس این گزارش پایه خواهد بود. این گزارش برای مرجع قضایی حکم سندی را دارا است که نویسنده آن باید مسؤلیت صحت آن را بر عهده بگیرد(اقلیما و وهب:۱۳۹۲، ۱۴۶).

در عین حال میزان کاربر فعال نیز جهت کسب آگهی تجاری یا فعالیت های آنان دلیل بزرگی برای سرمایه گذاری محسوب می شود.

1. پاسخ لحظه ای

رسانه های اجتماعی کار طاقت فرسا و وقت گیر است. نمی توان مکالمات شخصی را اتوماتیک کرد، جز اینکه با نام تجاری محرز شناخته شوید، ایجاد و دنبال کردن(فالو) در یک شب اتفاق نمی‌افتد. رسانه های اجتماعی قطعا دوی ماراتن است و نه دو سرعت ؛ درحالی که شبکه های اجتماعی ارتباط مستقیم بین شما و انتخاب شونده های ارتباط است. در شبکه های اجتماعی مکالمات غنی‌تر، هدفمندتر و بیشتر شخصی است و شبکه تصاعدی افزایش می‌یابد تا ملاقات شوید و به دیگران معرفی شوید.

1. درخواست یا گفتن

دستکاری نظرات در درخواست و بیان کردن آن گول زننده است. لایک‌ها، کامنت‌ها و سایر اطلاعات دستکاری شده به نفع شما (شخصی یا تجاری) لغزنده است. درخواست دوستان، خانواده، همکاران و یا هرکس دیگری به مانند رأی‌ گیری است. هرکسی نمی‌تواند مخاطب خوبی برای هرکسی باشد، آن می ­تواند بازگشت سریع کابوس برای روابط عمومی باشد. اگر تراوش کلمه درباره شیوه های گول زننده باشد می ­تواند باعث نابودی مخاطب شود. در حالی که به وسیله شبکه های اجتماعی شما می توانید درباره همسالان خود، کسب و کار جدید خود، یا وبلاگ با طرح مسائل به موفقیت برسید. مکالمات شما می‌توانند بسیاری از مردم را تبدیل به طرفداران وفادار شما کند، ‌بنابرین‏ سرمایه‌گذاری با ارزش است.

رسانه های اجتماعی و شبکه های اجتماعی با اینکه از یکدیگر متمایز هستند به یکدیگر متصل هستند و به نظر می‌رسد، این دو مجبورند در برخی موارد همپوشانی داشته باشند، اما این شما هستید که لایه‌های اهداف خود را در آن ها بسط می دهید و به فکر توسعه فعالیت شخصی و سازمانی هستید؛ لذا پاسکاری اطلاعات در آن ها منطبق بر اهداف شما جاری و ساری می شود.

۲-۴ کسب و کار

نویسندگان مختلف، تعاریف متفاوتی از کسب و کار دارند. در واژه نامه‌ی آکسفورد کسب و کار به معنی خرید و فروش و تجارت آمده است. در واژه نامه‌ی لانگ من کسب و کار به فعالیت پول در آوردن و تجارتی که از آن پول حاصل شود، گفته می‌شود.

به زبان ساده، کسب و کار عبارت است از حالتی از مشغولیت و به طور عام، شامل فعالیت‌هایی است که تولید و خرید کالاها و خدمات با هدف فروش آن ها را به منظور کسب سود، در بر می‌گیرد.

بر طبق نظر (ارویک و هانت) کسب و کار عبارت است از هر نوع کسب و کاری که در آن خدمات یا کارهایی که دیگر افراد جامعه به آن نیاز دارند و مایل به خرید آن هستند و توان پرداخت بهای آن را دارند، تولید، توزیع و عرضه می شود.

(پترسن و پلومن) بر این باورند که هر تبادلی که در آن خرید و فروش صورت گیرد، کسب و کار نیست، بلکه کسب و کار، هر نوع تبادل تکراری و تجدید شونده ی خرید و فروش است.

پروفسور اون ، کسب و کار را یک نوع کاسبی می‌داند که طی آن کالاها یا خدمات برای فروش در بازار تولید و توزیع می‌شوند.

‌بنابرین‏ با توجه به تعاریف یاد شده می توان دریافت که کسب و کار با خرید و فروش کالاها، تولید کالاها یا عرضه ی خدمات، به منظور به دست آوردن سود، سر و کار دارد. (رکابی،۱۳۸۹)

۲-۵ رسانه های اجتماعی برای کسب و کار

رسانه های اجتماعی برای کسب و کار یک روند بسیار مهم است که شرکت ها اگر می­خواهند در رقابت باقی بمانند نباید نادیده بگیرند. شرکت ها هنوز در ابتدای راه آماده کردن ابزارهای رسانه های اجتماعی برای اجازه به کارمندان هستند تا در راه های جدید همکاری استفاده کنند و استفاده های دیگر آن را کشف کنند. افراد خوش بین اعتقاد دارند که نتیجه آن در نهایت افزایش قابل توجه در نوآوری و بهره وری در محل کار و کاهش هزینه ها است.

۲-۵ -۱ کاربرد رسانه های اجتماعی برای کسب و کار

تحلیلگران کسب و کار اعتقاد دارند که رسانه های اجتماعی می‌توانند به شرکت ها در زمینه‌های زیر کمک کنند. (Walker, 2013). در زیر برخی از کاربردهای رسانه های اجتماعی ارائه می شود.

1. 1. بازاریابی: رسانه های اجتماعی می‌توانند یک روش مؤثر برای کاهش هزینه­ های بازاریابی و دسترسی مستقیم به مشتریان موجود و بالقوه باشند. بیشتر شرکت­ها در حال کسب تجربه در انواع مختلف رسانه های اجتماعی مانند شبکه های اجتماعی، پادکست، اشتراک ویدئو و عکس، بلاگ نویسی، سایت‌های بازنگری و ارئه عقیده هستند.

1. 1. خدمات مشتری: به طور فزاینده، شرکت ها در طول رسانه های اجتماعی در حال برقراری ارتباط هستند تا در مشکلات و نگرانی های کاربران به آن ها کمک کنند. توییتر یک ابزار محبوب در گوش دادن است.

1. 1. مشارکت و همکاری کارمندان: ابزارهای شبکه های اجتماعی سازمانی مانند یامر^[۵۳] می ­توانند به کارمندان کمک کند تا با یکدیگر کار کنند تا مشکلات را حل نمایند و ایده های جدیدی ایجاد کنند. در برخی موارد، آن ها اجازه دارند در گروه­هایی که در گذشته راه آسانی برای صحبت نبود ارتباط برقرار کنند. افراد خوشبین امیدوارند که رسانه های اجتماعی به کارمندان در بهبود فرایند کسب و کار شرکت خود کمک خواهد کرد و در نتیجه باعث کاهش هزینه ها خواهد شد.

1. 1. جمعیت شناختی: بسیاری از شرکت ها از رسانه های اجتماعی برای بهره بردن از تخصص­ها و مهارت ­ها، خرد و دانش و ایده های عموم ‌در مورد چگونگی بهبود فرایند کسب و کار خود استفاده ‌می‌کنند.

1. 1. مشارکت(همکاری) : شرکت ها همچنین از رسانه های اجتماعی برای برقراری ارتباط با همکاران کسب و کار استفاده می‌کنند و همچنین به شرکای اجازه دسترسی به کانال­های ارتباطی داخلی داده می­ شود در حالی که قبلا برای تمام افراد و شرکا چنین اجازه دسترسی وجود نداشت.

1. 1. استخدام: بسیاری از شرکت ها از رسانه های اجتماعی کارمندان خود برای شناسایی متقاضیان جدید بهره می­برند. به واقع، بسیاری از مردم اطلاعات زیادی ‌در مورد حرفه و سوابق کاری خود در پروفایل رسانه های اجتماعی خود قرار می‌دهند. ‌بنابرین‏ فرصت مناسبی برای شرکت ها است تا کارمندان بالقوه را در طول سایت‌های شبکه های اجتماعی جستجو کنند.

1. 1. Homework damaged to reduce losses caused by breach of contract ↑

1. 1. Lazen by Garges Ltd V wright (1976) 1 W.L.R. 459;(1976)2All E.R.110,CA ↑

1. 1. The ability to predict losses ↑

1. 1. Baron Alderson ↑

1. 1. Greenwich ↑

1. 1. – داراب پور، مهرداد، ۱۳۷۴، تهران، حقوق بیع بین‌المللی ، انتشارات گنج دانش، چاپ اول، ج ۳ ، ص ۲۱۷ ↑

   

1. 1. – همان، ص ۲۱۹ ↑

1. 1. – مجله حقوقی ، شماره ۱۴ ، بهار و زمستان ۷۰، دفتر خدمات حقوق بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران، ص ۳۴ ↑

1. 1. – همان، ص ۱۳۸ ↑

1. 1. 1. Incoterms علامت اختصاری Internation commercial terms (اصطلاحات بازرگانی بین‌المللی) است که از سوی اتاق بازرگانی بین‌المللی فراهم آمده است. این کتاب به فارسی ترجمه و به وسیله کمیته ایرانی اتاق بازرگانی بین‌المللی منتشر گردیده است. برای مقایسه کنواسیون بیع بین‌المللی و اینکوترمز رجوع کنید به y.Derains etj.Ghstin(Dir),Laconventionde vienne sur lavente Internationale etlesincoterms,paris,1990 ↑

   

1. 1. Force majeure ↑

1. 1. hard ship ↑

1. 1. principles for international commercial contracts ↑

1. 1. علامت اختصاری Uniform commercial code می‌باشد که مقصود قانون یکنواخت بازرگانی ایالات متحده آمریکا است . ↑

1. 1. Ansons law of contract,Editors A.G.Guest 8 others,24^th ed.,oxford university press,1975,pp.33-34 ↑

1. 1. همان ص ۴۰ ↑

1. 1. همان ص ۵۸ ↑

1. 1. Benjamins sale of goods,Londan,Sweet8 maxwell,1997, no.9-003,p.430 ↑

1. 1. همان شماره ۰۲۱-۹ صفحه ۴۴۴ ↑

1. 1. Treitel,G.H. treitel, the law of contract, sweet8 maxwell, 10^th ed. London, 1999, p976. ↑

1. 1. Treitel,G.H. treitel, the law of contract, sweet8 maxwell, 10^th ed. London, 1999, p162. ↑

1. 1. Benjamin, ssale of goods,London, sweet8 maxwell,1997, , no 2-020,p226. ↑

1. 1. Aconcisedictionargof law, 2^nd. Ed. Ox forduhivarsit. ↑

1. 1. Treitel,G.H. treitel, the law of contract, sweet8 maxwell, 10^th ed. London, 1999,pp.905-906 ↑

1. 1. Honnold,John,uniform law for Interntionals convent,3^rd ed.,Boston,1991, no.407,p.506. ↑

1. 1. Treitel,G.H. treitel, the law of contract, sweet8 maxwell, 10^th ed. London, 1999, pp.905-906. ↑

1. 1. Honnold,John,uniform law for Interntionals convent,3^rd ed.,Boston,1991,no.410,p.508. ↑

1. 1. Benjamins sale of goods,London,Sweet8maxwell,1997, no8. -019, p.38, and no . 8-025, p.391. ↑

1. 1. ماده ۲۷ قانون بیع کالا ↑

1. 1. ماده ۲۸ قانون بیع کالا ↑

1. 1. Lebeaupin V. crispin 8 vo [1920] 2KB714 ↑

1. 1. – کاتوزیان ، دکتر ناصر ،۱۳۸۲،حقوق مدنی و قواعد عمومی قراردادها، تهران، انتشارات بهنشر، ج ۲ ، ص ۱۸۷ ↑

1. 1. همان ص ۴۴ ↑

1. 1. Ibid,pp.47-48, r.David, Lescontractseh dro it anglais, paris, 1973, p44 ↑

1. 1. Ibid. p.48. ↑

1. 1. condition ↑

1. 1. Benjamins sale of goods , London, sweet &Maxwell,1997, no.8-025,p.397. ↑

1. 1. Honnold, john, uniform law for international sales under the 1980 united nations convention,3^rd ed.Boston,1991, p.371,note 7. ↑

1. 1. Ibid, no.9-042,p.453. ↑

1. 1. Ibid,no.052,p.456. ↑

1. 1. Benjamins sale of goods,Londan,Sweet8 maxwell,1997, no.15-109,p.810,no 8-075,p413 ↑

1. 1. Ibid ↑

1. 1. ss11853(I) ↑

1. 1. Benjamins sale of goods,Londan,Sweet8 maxwell,1997, n.12-022,p.563. ↑

1. 1. Treitel,G.H. treitel, the law of contract, sweet8 maxwell, 10^th ed. London, 1999,p.789 ↑

1. 1. ancillaryobligations ↑

1. 1. Ibid,p.790 ↑

1. 1. Anticipatory Breach ↑

1. 1. Repudiation ↑

1. 1. Garnac Grainco. Inc.v.HMFFaure and Fairclough LTD [1968] AC 1130 , 1140 ↑

1. 1. Benjamins sale of goods,London,Sweet8maxwell,1997, no .200, p.284 ↑

1. 1. Benjamins sale of goods,London,Sweet8maxwell,1997, no. -001, p.283 ↑

1. 1. کاتوزیان،دکتر ناصر، ۱۳۸۱،دوره عقود معین، ، ج۱، معاملات معوض، عقود تملیکی، تهران، انتشارات شرکت سهامی انتشار، چاپ۸،ش ۳۶ ، ص ۱۸۷ ↑

آماده سازی^[۱۴۳]، خواب روی مسئله ^[۱۴۴]، بینش ^[۱۴۵]، ارزیابی ^[۱۴۶]، بسط و پیچیدگی^[۱۴۷]

1. 1. . Sigrist,1992 ↑

1. 1. . Hills et all,1973 ↑

1. 1. . Shane,2003 ↑

1. 1. . Entity ↑

1. 1. . pedamallu at all, 2011 ↑

1. 1. . Attribute ↑

1. 1. .pedamallu at all , 2011 ↑

1. 1. .Behaviour ↑

1. 1. . pedamallu at all, 2011 ↑

1. 1. . Opportunity ↑

1. 1. Oxford English Dictionary ↑

1. 1. Cambridge dictionary ↑

1. 1. Webster Dictionary ↑

1. 1. Kirzner, 1973 ↑

1. 1. Timmons, 1999 ↑

1. 1. Shane, 2003 ↑

1. 1. Barringer and Ireland, 2006 ↑

1. 1. . Opportunity Recognition ↑

1. 1. . Gartner, 1990 ↑

1. 1. . Bygrave and Hofer, 1991 ↑

1. 1. . Christensen,Madsen and Peterson, 1994 ↑

1. 1. . Christensen and Peterson, 1990 ↑

1. 1. . Timmons, 1990 ↑

1. 1. . Hills, 1995; De Koning, 1999 ↑

1. 1. . Casson, 1982; Shane and Venkataraman, 2000 ↑

1. 1. . Sarasvathy et al,2000 ↑

1. 1. . The concept of opportunity ↑

1. 1. . Eskhardt and Shane, 2003 ↑

1. 1. . Nature Opportunities ↑

1. 1. . Gartner et al, 2003 ↑

1. 1. . Fiet, 2007 ↑

1. 1. . Alvarez & Barney, 2007 ↑

1. 1. . . Ardichvili, et al., 2003 ↑

1. 1. . Dimov, 2007 ↑

1. 1. . Rindova, Barry,& Ketchen, 2009 ↑

1. 1. . Kirzner, 1997 ↑

1. 1. . Venkataraman, 1997 ↑

1. 1. . Barringer & Ireland, 2006 ↑

1. 1. . Kirzner, 1997 ↑

1. 1. . Koller, 1988 ↑

1. 1. . Teach, et al., 1989 ↑

1. 1. . Ardichvili, et al., 2003 ↑

1. 1. . Hills, et al., 1997 ↑

1. 1. . Granovetter, 1973 ↑

1. 1. .Hills, et al., 1997 ↑

1. 1. . Granovetter, 1973 ↑

1. 1. . Hills et al, 1997 ↑

1. 1. . De Koning, 1999 ↑

1. 1. . Getzels, 1962 ↑

1. 1. . Ardichvili et al, 2003 ↑

1. 1. . Sigrist, 1999 ↑

1. 1. . Argyris & Schoen, 1978 ↑

1. 1. . Sarasvathy, 2004 ↑

1. 1. . Gartner, et al., 2003 ↑

1. 1. . Gartner, 1990. ↑

1. 1. . Sources of Opportunity ↑

1. 1. . asymmetries ↑

1. 1. . productivity-enhancing ↑

1. 1. . rent-seeking ↑

1. 1. . Catalysts ↑

1. 1. . Entrepreneurial alertness ↑

1. 1. . Information asymmetry and prior knowledge ↑

1. 1. . Accidentally discovered the principles ↑

1. 1. . Social Networks ↑

1. 1. . Demographic ↑

1. 1. . Ardichvili, et al., 2003 ↑

1. 1. . Human Capital ↑

1. 1. . Castanias and Helfat, 1992 ↑

1. 1. . Bates, 1990; Otani, 1996 ↑

1. 1. . Bosma,et al,2004 ↑

1. 1. . Becker, 1975; Davidsson,honig,2003 ↑

1. 1. . Shane, 2003 ↑

1. 1. . Arenius and Minnitti, 2005; Ferrante, 2005 ↑

1. 1. . ucbasaran et al,2007 ↑

1. 1. . General human capital ↑

1. 1. . Specific human capital ↑

1. 1. . Education ↑

1. 1. . Hatch and Dyer, 2004 ↑

1. 1. . Cooper et al,1994 ↑

1. 1. . Shane, 2003; Arenius and DeClercq, 2005 ↑

1. 1. . Casson, 2003 ↑

1. 1. . Bates,1990 ↑

1. 1. . Storey, 1994 ↑

1. 1. . Parker, and van Praag, 2004 ↑

1. 1. . Arenius and DeClercq,2005 ↑

1. 1. . Work Experience ↑

1. 1. . Castanias andHelfat, 2001 ↑

1. 1. . Davidsson and Honig, 2003 ↑

1. 1. . Parker, 2006 ↑

1. 1. . Mincer, 1974 ↑

1. 1. . Bates, 1990 ↑

1. 1. . Business ownership experience ↑

1. 1. . Gimeno et al., 1997; Chandler andHanks, 1998 ↑

1. 1. . Shane and Khurana, 2003 ↑

1. 1. .ucbasaran et al,2007 ↑

1. 1. . Chandler et al,2004 ↑

1. 1. . Proactive Search ↑

1. 1. . Problemistic Search ↑

1. 1. . Fortuitous Discovery ↑

1. 1. . Opportunity Creation ↑

1. 1. . Alsos et. al. 2004 ↑

1. 1. ۱٫Venkataraman and Sarasvathy ↑

1. 1. . Entrepreneurial Alertness ↑

1. 1. . Recognition ↑

1. 1. . Denness ↑

1. 1. . Uncertainty , Discorery and human active :a study of entrepreneurial profile in the misesiun system ↑

1. 1. . Single period and hnalti period marlcets ↑

1. 1. . Timmons, 1999 ↑

1. 1. . Shane, 2003 ↑

1. 1. . Ozgen&Baron,2007 ↑

1. 1. . Vaghely& Julien 2008 ↑

1. 1. . Dutta and Crossan, 2005 ↑

1. 1. . Simon,1991 ↑

1. 1. . Csikszentmihàlyi and Sawyer,1995 ↑

1. 1. . Davenport et al.,1998 ↑

1. 1. . Daft and Lengel 1986 ↑

1. 1. . Nonaka and Takeuchi 1995 ↑

1. 1. . Polanyi 1966 ↑

1. 1. . Keisler and Sproull,1982 ↑

1. 1. . Gioia1986 ↑

1. 1. . Fiet,2002;shane,2000;2003 ↑

1. 1. . Bhave.1994 ↑

1. 1. . Christensen, Masden, & Peterson, 1989 ↑

1. 1. . Gaglio,1992 Long and McMullan,1984 ↑

1. 1. .Hill at all,1997 ↑

1. 1. .Lumpkin at all,1997 ↑