۳-۷-۵-۲-اندازه ­گیری غلظت هموگلوبین خون
اندازه ­گیری غلظت هموگلوبین به روش رنگ سنجی و سیان‌مت­هموگلوبین با بهره گرفتن از کیت پارس آزمون انجام شد. روش این آزمایش بدین ترتیب است که هموگلوبین خون با معرف داربکین^[۴۴]، حاوی پتاسیم فری­سیانید، واکنش می‌دهد و اغلب مشتقات آن تبدیل به سیان می­ شود. جذب سیان توسط اسپکتروفتومتر در طول موج ۵۴۰ نانومتر ثبت و در مقایسه با استاندارد، غلظت هموگلوبین بر حسب گرم در دسی لیتر خون محاسبه می‌شود.
۳-۷-۵-۳- هماتوکریت
به منظور اندازه‌گیری درصد هماتوکریت، لوله‌های موئین حاوی خون با سه تکرار برای هر پرنده به مدت ۱۵ دقیقه با سرعت ۳۰۰۰ دور در دقیقه سانتریفیوژ و سپس با بهره گرفتن از خط‌کش مخصوص، درصد هماتوکریت خون تعیین گردید.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳-۷-۵-۴- شمارش گلبول‌های قرمز خون
جهت شمارش گلبول قرمز ابتدا، خون منعقد نشده توسط ملانژور گلبول قرمز با محلول سیترات فرمل استاندارد (۱۰ میلی‌لیتر فرمالدئید ۴۰ درصد، ۹۹۰ میلی‌لیتر محلول سیترات سدیم ۳۲ گرم در لیتر) به نسبت ۱ به ۲۰۰ رقیق شد. یک قطره از این محلول گلبول قرمز در ۵ مربع از ۲۵ مربع مرکز لام هماسیتومترشمارش و در نهایت تعداد گلبول­های قرمز به صورت ضریبیاز ^۶ ۱۰ درهرلیترخون بیان گردید.
۳-۷-۶ – روش انجام تیتر آنتی بادی SRBC
برای تهیه یک سوسپانسیون تزریقی SRBC از سه رأس گوسفند خونگیری به عمل آمد و در شیشه حاوی EDTA ریخته می‌شود. سه بار آن را سانتریفوژ کردیم تا نهایتاً مایع رویی کاملاً شفاف گردید. بار اول ۱۵ دقیقه آن را سانتریفوژ کردیم (۲۰۰۰ دور در دقیقه)، به گلبول‌های قرمز باقی‌مانده به اندازه هم حجم آن بافر PBS اضافه شد و پس از مخلوط کردن، با سرعت ۲۰۰۰ دور در دقیقه به مدت ۱۰ دقیقه سانتریفیوژ و مایع رویی دور ریخته شد. ۲ بار این کار انجام شد.
نهایتاً برای تهیه سوسپانسیون گلبول قرمز ۵%، ۵۰۰ میکرو لیتر از گلبول قرمز بدست آمده را با ۹۵۰۰ میکرو لیتر PBS به حجم رساندیم (در پایان حجم ۱۰۰۰۰ میکرو لیتر تهیه نمودیم). تزریق SRBC در روزهای ۱۴ و ۲۸ انجام ­شد، بطوریکه به تمام جوجه‌های طرح ۱/۰ میکرو لیتر از محلول فوق به داخل محوطه بطنی تزریق گردید. برای نمونه گیری خونی ۷ و ۱۴ روز بعد از تزریقات، از جوجه­ها خونگیری به عمل ­آمد. سپس میزان آنتی بادی نمونه­ها علیه SRBC به روش هماگلوتیناسیون اندازه گیری ­شد. نمونه­های خونی به طور تصادفی از سیاهرگ بال ۳ پرنده به ازای هر تکرار جمع آوری شدند. در مرحله بعد نمونه‌های سرم با بهره گرفتن از سانتریفوژ (۱۰ دقیقه با دور rpm 3000 ) جدا شده و در دمای ۲۰- درجه سانتی‌گراد تا زمان اندازه گیری سطح آنتی بادی آن­ها ذخیره شد. میزان آنتی بادی نمونه‌ها علیه SRBC به روش هماگلوتیناسیون اندازه گیری شد. برای اندازه گیری تیتر آنتی بادی به روش زیر عمل شد. پلت های مخصوص میکرو هماگلوتیناسیون تهیه گردید. این پلت ها دارای ۹۶ چاهک در ۱۲ ستون (۱ تا ۱۲) و ۸ ردیف (A تا H ) هستند. مطابق این روش برای اندازه گیری کل آنتی بادی SRBC (Total Anti SRBC)، ۵۰ میکرو لیتر سرم با ۵۰ میکرو لیتر بافر فسفات سالین PBS در داخل پلیت میکرو تیتر مخلوط شد و سپس رقت‌های سریال از ۲/۱ الی ۲۵۶/۱ از سرم تهیه شد. در مرحله بعدی ۵۰ میکرو لیتر از محلول سوسپانسیون SRBC 2 درصد به هر چاهک اضافه شد؛ و بعد به مدت ۴ الی ۵ ساعت در دمای اتاق قرار داده شد. تیترها بر اساس log _۲ بیشترین رقتی که آگلوتیناسیون کامل را نشان خواهد داد بیان می‌شود؛ و چنانچه رقت بالاتر آگلوتیناسیون کامل را نشان می‌داد یک نقطه حد واسط در نظر گرفته شد.
۳-۸- مدل آماری و تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها
داده‌های بدست آمده با بهره گرفتن از نرم افزار آماری SAS برای بررسی اثرات سطوح مختلف سیاه‌دانه با بهره گرفتن از طرح کاملاً تصادفی آنالیز گردید. مقایسه میانگین‌ها با بهره گرفتن از آزمون دانکن انجام گرفت؛ مدل آماری طرح به شرح ذیل می‌باشد.

Yij: مقدار هر مشاهده Ti: اثر تیمار I ام
µ: میانگین جامعه eij : اثر اشتباه آزمایشی
فصل چهارم:
نتایـــج
۴-۱- صفات عملکرد
۴-۱-۱- مصرف خوراک هفتگی
نتایج مربوط به مصرف غذا در جدول شماره ۴-۱ نشان داده شده است، همان طوری که در جدول مشاهده می‌گردد مصرف خوراک از صفر تا ۲۱ روزگی در تیمار ۳ نسبت به گروه شاهد، تیمار ۱ و تیمار ۲، اثر معنی داری داشته است (۰۵/۰ ≥ p) (نمودار ۴-۱) میزان مصرف در تیمار ۳ بیشتر بود نسبت به تیمارهای دیگر. بین تیمارها از لحاظ خوراک مصرفی از ۴۲-۲۲ روزگی و صفر تا ۴۲ روزگی اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت.
نمودار ۴-۱ : اثر سطوح مختلف سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر مصرف خوراک در ۲۱- ۰ روزگی
۴-۱-۲- افزایش وزن هفتگی
نتایج مربوط به افزایش وزن در جدول ۴-۱ نشان داده شده است، از صفر تا ۲۱ روزگی افزایش وزن در تیمار ۲ و ۳ نسبت به تیمار شاهد و تیمار ۱ اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰ ≥ p) (نمودار ۴-۲). از ۲۲ تا ۴۲ روزگی تیمار ۲ نسبت به تیمارهای شاهد، ۱ و ۳ اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰ ≥ p) میزان افزایش وزن در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای دیگر بیشتر بود (نمودار ۴-۳). از صفر تا ۴۲ روزگی تیمار ۲ نسبت به تیمارهای شاهد، تیمار ۱ و ۳ اختلاف معنی داری را نشان داده است (۰۵/۰ ≥ p) میزان افزایش وزن در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای دیگر بیشتر بود (نمو دار ۴-۴).
نمودار ۴-۲ : اثر سطوح مختلف مکمل سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر افزایش وزن در ۲۱- ۰ روزگی
نمودار ۴-۳ : اثر سطوح مختلف سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر افزایش وزن در ۴۲- ۲۲ روزگی
نمودار ۴-۴ : اثر سطوح مختلف سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر افزایش وزن در ۴۲- ۰ روزگی
۴-۱-۳- ضریب تبدیل غذایی
نتایج مربوط به ضریب تبدیل غذایی در جدول شماره ۴-۱ نشان داده شده است، از صفر تا ۲۱ روزگی ضریب تبدیل غذا در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای شاهد، ۱ و ۳ تأثیر معنی داری داشته است (۰۵/۰ ≥ p) ضریب تبدیل در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای دیگر بهتر بود (نمودار ۴-۵). از ۲۲ تا ۴۲ روزگی ضریب تبدیل غذا در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای شاهد، ۱ و ۳ تأثیر معنی داری داشته است (۰۵/۰ ≥ p) ضریب تبدیل در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای دیگر بهتر بود (نمودار ۴-۶). از صفر تا ۴۲ روزگی ضریب تبدیل غذا در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای شاهد، ۱ و ۳ تأثیر معنی داری داشته است (۰۵/۰ ≥ p) ضریب تبدیل در تیمار ۲ نسبت به تیمارهای دیگر بهتر بود (نمودار ۴-۷).
نمودار ۴-۵ : اثر سطوح مختلف سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر ضریب تبدیل غذا در ۲۱- ۰ روزگی
نمودار ۴-۶ : اثر سطوح مختلف سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر ضریب تبدیل غذا در ۴۲- ۲۲ روزگی
نمودار ۴-۷: اثر سطوح مختلف سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر ضریب تبدیل غذا در ۴۲- ۰ روزگی
جدول ۴-۱ : اثر سطوح مختلف سیاه‌دانه جیره بلدرچین بر (خوراک مصرفی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی) در دوره‌های پرورشی مختلف

(روز/پرنده/گرم) تیمارها

(دوره)

شاهد

۱

۲

۳

۰ تا ۲۱ روزگی