عملیات اجرایی^[۱۳۰] : عملیات اجرایی موجب گردآوری اطلاعات خودسودمندی از طریق آزمایشات مهارت فنی و شخصی هرکس می باشد و بنابراین مستقل ترین منبع اطلاعات محسوب می گردد. تجربیات و مهارت های یک فرد بر روی قضاوت های او راجع به توانایی های فردی و خودسودمندی اش با بهره گرفتن از روند آگاهانه این چنین اطلاعاتی مؤثر می باشد. اگر تجربیات را عامل موفقیت خود تلقی نماید توقعاتش از خودسودمندی افزایش می یابد، در صورتی که اگر تجربیات را به عنوان عامل شکست مشاهده نماید، انتظاراتش کاهش خواهد یافت. میزان تأثیری که تجربیات عملی بر روی مشاهده و آگاهی از توانایی و اطمینان دارد بستگی به عوامل دیگری از قبیل شکست درک انجام وظیفه محول شده و مقدار تلاش دارد (شریفی فر، ۱۳۷۹ و آنتونی^[۱۳۱]، ۲۰۰۴).

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

تحقیق در ورزش و فعالیت جسمانی نشان می دهد که روش های مبتنی بر انجام بازی در افزایش سطح خودسودمندی و عملکرد مؤثر هستند (شریفی فر، ۱۳۷۹). درجه خودسودمندی یک نفر به طور مستقیم و یا غیرمستقیم از طریق ذهنی و احساس بر اجرا تأثیر می گذارد به طوری که هر چقدر اندازه خودسودمندی فرد بالا رود به همان اندازه عملکرد ورزشی او بهتر خواهد بود (رابینسون^[۱۳۲]، ۲۰۰۰).
اورلیک ^[۱۳۳] (۱۹۸۸) این چنین بیان می کند: بسیاری از ورزشکاران با پیروزی در صحنه های رقابتی تسخیر شده اند، با وجود اینکه فکر برنده شدن می تواند از یک سو سبب هدایت افکار شود، همچنین نیز می تواند اثرات و عواقب منفی به دنبال داشته باشد. به طور عمده خودسودمندی کم، اضطراب زیاد و نهایتاً اجرای ضعیف اغلب در ورزشکارانی دیده می شود که اهداف پیروزی کاذبی دارند (تجاری، ۱۳۹۱). مارتین (۱۹۸۷) می گوید ورزشکارانی که در ورزش به اجرای خوب بیشتر اهمیت می دهند با خودسودمندی بیشتر و اضطراب کمتری ظاهر می شوند و ممکن است با حداکثر قدرتشان عمل کنند (تجاری، ۱۳۹۱).
فرانک^[۱۳۴] (۲۰۰۱) خودسودمندی را کلید موفقیت در ورزش بیان می کند. بدون اعتماد به توانایی های فردی، یک فرد نمی تواند پتانسیل های درونی خود را به عمل در آورد. حتی ممکن است که بعضی ها با توانایی کمتر ولی با اطمینان که به خود دارند بتوانند فراتر از آنچه هستند عمل کنند (بوروک بورگاس^[۱۳۵]، ۲۰۱۰).
فرضیه سوم: ارتباط علّی معنی داری بین میزان خطرپذیری روانی و عملکرد شناگران وجود دارد.
مبانی نظری
در تعریف عملیاتی خطرپذیری می توان به کجروی از هنجارها، رفتارهای بدون برنامه، ماجراجویی، ترس، پذیرش نوآوری، اقدام بدون توجه به عواقب کار و آینده نگری، تصمیم گیری قبلاز تفکر، انجام ورزش های خطرناک، قطع ارتباط به علت ترس از طرد شدن، تاًکید بر نظرات خود و یا مصرف دارو بدون نسخه پزشک اشاره داشت (بهرامی، ۱۳۸۳). خطرپذیری معمولاً زمانی که افراد آرامش ذهنی و روانی ندارند و فشار روانی خاصی بر روی آن ها وجود دارد و یا زمانی که خواسته مشخصی داشته باشند بروز می کند، مثلاً افراد زیادی علاقه دارند که با وجود خطر از هواپیما به پایین بپرند، این افراد در اصطلاح با خطر بازی می کنند و از این کار لذت می برند (گیل، ۱۳۸۳).
واژه خطر در ادبیات به معنای جسارت یا بروز رفتار یا تمایل به اقدام در جهتی با آینده نا معلوم است به نحوی که نمی توان نتایج آنرا با اطمینان تشخیص داد، یکی از نتایج احتمالی برای فرد بسیار مفید و سودمند و دیگری کاملاً زیان بار و ترسناک خواهد بود(ماگر^[۱۳۶]و همکاران، ۲۰۰۸). موقعیت یا عملی که دارای پتانسیل آسیب رساندن به اعضای بدن به صورت جراحت، بیماری، یا ترکیبی از آن دو داشته باشند، خطر محرک بسیار قدرتمند واجتناب نا پذیر است.(مور و گولان^[۱۳۷]، ۲۰۰۳).
خطرپذیری روانی به عوامل روانی که منجر به به آسیب دیدگی جسمی یا روانی در افراد می شود؛ این عوامل روانی شامل اضطراب، رفتارهای مخاطره آمیز، هیجان طلبی و پرخاشگری است. در تعریف عملیاتی خطرپذیری می توان به کجروی از هنجارها، رفتارهای بدون برنامه، ماجراجویی، ترس، پذیرش نوآوری، اقدام بدون توجه به عواقب کار و آینده نگری، تصمیم گیری قبل از تفکر، انجام ورزش های خطرناک، قطع ارتباط به علت ترس از طرد شدن، تاًکید بر نظرات خود و یا مصرف دارو بدون نسخه پزشک اشاره داشت (دوبراستین، بوگس، پورتر و ویلیامز^[۱۳۸]، ۲۰۰۰).
خطر پذیری اشاره به تمایل افراد به شرکت در رفتارهایی دارد که بالقوه مضر و یا خطرناک است؛ مانند صعود از صخره بدون ابزار حمایتی. ممکن است خطر پذیری منجر به آسیب جدی برای افراد شود؛ مانند سقوط از صخره وقتی فرد اقدام به صعود بدون ابزار حمایتی می کند. در حقیقت خطرپذیری رفتاری است که به موجب آن، فرد خود را در معرض آسیب جسمی، روانی و حتی مرگ قرار می دهد (محمودی، ۱۳۸۹).
افراد با خطر پذیری بالا نیاز بیشتری به تحریک و تجربه های متنوع دارند ، نوع مشاغلی را که ترجیح می دهند درمقایسه با افراد خطرپذیر ی پایین متفاوت است؛ تحریک میتواند در شکل فعالیتها ورفتارهای پذیرفته شده اجتماعی همچون گوش دادن به موسیقی های تند، داوطلب آزمایش شدن ، مسافرت به مناطق و مکانهای جدید و بکر، ورزشهای پر خطر غواصی، کایت سواری، چتربازی، صخره نوردی، کوهنوردی و … انجام گیرد (زاکرمن^[۱۳۹]،۱۹۹۶).
افراد خطرپذیر بیشتر در ورزش های مهیج شرکت می کنند، ورزشهایی که به نوعی دارای خطرهای ذاتی هستند ؛ افرادی که در ورزش های پر خطر مانند اسکی و صخره نوردی شرکت می کنند به طور معمول نمرات برافراشته بالایی در مقیاس هیجا ن زدگی و بدست می آورند؛ درمجموع مشخص شده است که رفتار خطرپذیری روانی با تهیج طلبی مربوط است ؛ تهیج طلبی در میان افرادی که به ورزشهایی با سطح خطرپذیری بالا می پردازند ، بیشتر می باشد (استراوب^[۱۴۰]، ۱۹۸۲؛ هیم بوگوگارت^[۱۴۱]، ۱۹۸۴).
ریب وجوزف^[۱۴۲] (۲۰۰۶) در تحقیقی با عنوان تفاوتهای فردی ازجهت اقدام برای خطرپذیری در ورزش که بر بسکتبالیست ها انجام دادند به این نتیجه رسیدند که ورزشکاران عملگرا خطرپذیرتر از ورزشکاران آینده نگر هستند و ورزشکاران عملگرا عملکرد بهتری نسبت به ورزشکاران آینده نگر داشتند.
کرونین^[۱۴۳] و همکاران (۲۰۰۰) در تحقیقی بر روی ورزشکاران ، ورزشکاران با ورزش هایی که دارای سطح خطرپذیری متوسط بودند، نمره های بیشتری در مقیاس خطرپذیری نسبت به گروه کنترل کسب کردند. بوداک^[۱۴۴] وهمکاران (۲۰۱۰) در تحقیقی که شدت خطرپذیری را مورد بررسی قرار داده بودند به این نتایج دست یافتند که شدت خطرپذیری به نوع ورزش ارتباط دارد وشدت خطرپذیری در ورزش های پرخطر مانند سنگنوردی، کایت بوردر و غیره به مراتب بالاتر از دیگر ورزش ها است.
فردی که زیاد خطرپذیر است ، تحریک مغزی مداوم را ترجیح می دهد ، از کارهای یکنواخت خسته می شود و همواره به دنبال آن است که ازطریق تجربه های مهیج ، انگیختگی خود را بیشتر کند افراد خطرپذیرترجیح میدهند فعالیتهای خود را تغییر دهند ، کانالهای تلویزیون راعوض کنند، مواد مخدرخود را تغییر دهند، شریکان جنسی خود را عوض کنند (زاکرمن،۱۹۹۹).
رفتارهای متفاوتی از خطرپذیری در سرمایه گذاری، مسائل بهداشتی، تفریحی، اخلاقی و اجتماعی وجود دارد.گاهی اوقات خطرپذیری موجب افزایش اعتماد به نفس، توانایی دیدار با چالش ها، توسعه حس کنترل در زندگی و مهارت شخصی، مدیریت دلهره ها و ترس ها و فراهم آوردن فرصت برای تصمیم گیری های مهم می شود (گولن و اتال، ۲۰۰۷).
عملکرد
حالت های روانی انسان که ناشی از تجربیات و تربیت گذشته او و همچنین طرز نگرش حال حاضر او می باشد عملکرد فعلی او را مشخص می سازد. این عوامل روانشناختی را می توان تحت عنوان عوامل روانشناختی مثبت و منفی مورد بررسی قرار داد که البته مثبت و یا منفی بودن آن ها در افراط و تفریط بودن آن ها مشخص می شود. به عبارتی حالت های روانشناختی باید متعادل باشد تا یک ورزشکار بهترین عملکرد را به نمایش بگذارد.
تعدادی از عوامل روانشناختی تاثیر گذار بر عملکرد ورزشی عبارتند از : ۱٫ اعتماد به نفس ۲٫ استرس و اضطراب ۳٫ تمرکز حواس ۴٫ حالات روانی ۵٫ روحیه پرخاشگری ۶٫ توانایی ایجاد ارتباط اجتماعی مناسب.
پیشینه تحقیق
نتایج تحقیقات در خصوص تفاوت های فردی و خطرپذیری در مردان و زنان سنگنورد نشان دادند که هر چه خطرپذیری بالاتر باشد عملکرد بهتر خواهد بود، نتایج همچنین بر روی ۱۶۳ نفر از صخره نوردان مرد در انگلیس نشان داد که رابطه مثبت بین خطرپذیری و عملکرد در ورزشکاران رشته های پر خطر وجود دارد و هر چه خطرپذیری بیشتر باشد، عملکرد واجرا بهتر خواهد شد (لیولان و سانچز،۲۰۰۸).
محمد قاسمی و همکاران (۱۳۸۹) در تحقیقی بر روی سنگنوردان زن و مرد ایرانی نشان دادند هرچه خطرپذیری بیشتر باشد عملکرد و اجرا بهتر خواهد بود. محمودی (۱۳۸۹) در تحقیقات خود در خصوص بررسی عوامل مؤثر بر خطرپذیری دانشجویان و تاثیر رفتار های مخاطره آمیز بر عملکرد تحصیلی آن ها بر روی ۴۰۰ نفر در دانشگاه های ایلام نشان داد که هرچه خطرپذیری در دانشجویان بیشتر باشد عملکرد ضعیف تری از آن ها دیده می شود؛ وی همچنین بر این نکته اشاره داشت که تمایل دانشجویان به خطرپذیری ممکن است به دلیل ارضاء حس کنجکاوی، تخلیه هیجانات، عادت دیرینه سنتی و مواردی از این قبیل باشد.
هور و اثوزاکرمن(۱۹۹۳) در تحقیقی تحت عنوان بررسی نحوه ادراک خطرو ارزیابی خطر با کارهای مجرمانه، تجاوز از قوانین و ورزش های خطرناک انجام باSSS-V دادند؛ نتایج تحقیق نشان دادند که نمره کلی ارزیابی خطر در کارهای مجرمانه، تجاوز از قوانین و ورزش های خطرناک همبستگی منفی دارد.
مهرابی زاده وکیهان فتح (۱۳۹۰) در تحقبقی به عنوان بررسی میزان افسردگی، هیجان خواهی، پرخاشگری، سبکهای دلبستگی وتحصیلات والدین به عنوان پیشبینهای وابستگی به موادمخدر در نوجوانان پسر شهر اهواز به این نتیجه رسیدند که وابستگی به مواد مخدر در نوجوانان را می توان بر اساس متغیرها یا فسردگی، هیجان خواهی، پرخاشگری، سبک های دلبستگی و تحصیلات والدین پیش بینی نمود.
سیمون و رینر^[۱۴۵] (۲۰۱۲) در تحقیقی تحت عنوان بررسی اضطراب کودکان در فعالیت های ورزشی انفرادی و تیمی که در بین پسر های ۹ تا ۱۴ سال انجام گرفت؛ نشان دادند که اضطراب در کودکانی که در ورزش های انفرادی فعالیت داشتند، بیشتر ازکودکانی که در ورزش های تیمی فعالیت داشتند، بود.
زمانی و همکاران (۲۰۰۹) در تحقیقی با عنوان مقایسه اضطراب رقابتی، در ورزشهای فردی و ورزشهای تیمی که بر روی ورزشکاران مرد صورت گرفت به این نتیجه رسیدند که اضطراب رقابتی شرکت کنندگان جوان در ورزش های انفرادی در مقایسه با ورزشهای تیمی بالاتر است.
خبیری (۱۹۹۵) تحقیقی در زمینه ی اضطراب رقابتی بانوان کشورهای اسلامی با بهره گرفتن از پرسشنامۀ اضطراب صفتی- رقابتی مارتنز انجام داد و این نتایج به دست آمد که بین اضطراب رقابت یورزشکاران ایرانی و خارجی تفاوت معنی دار آماری وجود ندارد و اضطراب رقابتی ورزشکاران رشته های گروهی از ورزشکاران رشته های انفرادی کمتر است و همچنین با افزایش سن از میزان اضطراب ورزشکاران کاسته می شود.
عطاردی و همکاران (۱۳۹۰) در تحقیقات خود در خصوص بررسی رابطه اضطراب و میزان عملکرد بازیکنان فوتسال شهرستان گناباد نشان دادند بین سطح اضطراب ورزشکاران و عملکرد آنها رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و هرچه اضطراب بیشتر باشد عملکرد ضعیف تر است. بشارت (۱۳۸۰) در تحقیقی تحت عنوان مقایسه مؤلفه های هیجان طلبی، خود پیروی و جامعه گرایی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار نشان داد که دانشجویان ورزشکار بیش از دانشجویان غیر ورزشکار تهییج طلب بودند.
تیموری و همکاران (۱۳۸۹) در تحقیقی تحت عنوان مقایسه هیجان طلبی و مؤلفه های آن در میان افراد ورزشکار و غیرورزشکار که شامل ۱۶۰ آزمودنی با میانگین سنی ۲۲ سال بود (۸۰ نفر ورزشکار؛ ۸۰ نفر غیر ورزشکار) نشان دادند که سطح هیجان طلبی و مؤلفه های آن در دانشجویان ورزشکار بیش از سطح هیجان طلبی دانشجویان غیر ورزشکار است.
نشاط دوست (۱۳۸۶) در تحقیقی با عنوان بررسی رابطه بین لذت جسمانی و هیجان طلبی با سلامت ذهن دانشجویان دانشگاه اصفهان که ۸۰ نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان , شامل ۳۳ مرد و ۴۷ زن به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند ، در آن حضور داشتند؛ به این نتیجه رسید که هر چه میزان هیجان طلبی و ماجراجویی افزایش می یافت، عاطفه ی مثبت (حال) افزایش و عاطفه ی منفی (آینده) و عـاطفه ی منفی کلی کاهش پیدا می کرددر نهـایت، این پژوهش مشخص سـاخت که میزان عدم بـازداری دانشجویـان پسر، بیش از دانشجویـان دختر بود, در حـالیکه میزان هیجان طلبی و ماجراجویی دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر بود. شیروانی و مهدی پور (۱۳۸۹) در تحقیق خود در خصوص ارتباط بین ویژگی های شخصیتی و میزان پرخاشگری بازیکنان فوتبال استان خوزستان نشان دادند که وجود ویژگی های شخصیتی خاص در بروز یا عدم بروز رفتار پرخاشگرانه تاٌثیرگذار است.
رحمانیان و حسنی (۱۳۹۲) در تحقبقی به عنوان مقایسه هیجان طلبی درافراد سوء مصرف کنند ه مواد و افراد بهنجار به این نتیجه رسیدند که افراد سوء مصرف کنند هتریاکوهرویین سطح هیجان طلبی بالاتری نسبت به افراد عادی دارند. احمدآبادی و زاده محمدی (۱۳۸۹) در تحقیقی به عنوان بررسی تاثیر ورزش برخطرپذیری جنسی دانش آموزان دبیرستانی شهر تهران نشان دادند نوجوانانی که در سطوح بالاتر ورزشی فعالیت داشتند، از خطرپذیری جنسی بالاتری برخوردار بودند ؛ میانگین گرایش به دوستی با جنس مخالف وگرایش به رابطه و رفتار جنسی در بین کسانی بیشتر به ورزش می پرداختند ، از کسانیکه کمتر ورزش می کردند ، بطور معنی داری بالاتر بود . تفاوت معنی داری بین میانگین خطرپذیری جنسی در بین اعضای تیمهای ورزش انفرادی نسبت به ورزشکاران ورزشهای گروهی وجود نداشت؛ ورزشکارانی که سابقه حضور در اردوهای ورزشی داشتند در خطرپذیری جنسی بطور معنی داری از میانگین بالاتری نسبت به سایرین برخوردار بودند.
فرضیه چهارم: مدل مفهومی ارتباط علّی بین احساس خودسودمندی با خطرپذیری روانی و عملکرد معنادار است.
مبانی نظری
انتظارات خودسودمندی از چهار روش رشد می کنند: تجربه های موفقیت آمیز، تجربه های جانشین، ترغیب کلامی و حالت های انگیختگی؛ تغییر در خودسودمندی نیز بر رفتار واقعی تأثیر می گذارد. موفقیت در اجرا بیشترین تاثیر را روی خود سودمندی می گذارد زیرا این موفقیت ها بر اساس تجارب شخصی استوار هستند؛لذا هرچه تجربه ها مثبت تر باشند خودسودمندی بالاتر است.خودسودمندی موجب افزایش انگیزه و بالا بردن تمرکز در ورزشکاران می شود (اندرو و ترسی^[۱۴۶] ، ۲۰۰۳)؛ و به نظر برخی از محققان موجب افزایش توانمندیهای مربیان و ورزشکاران در میادین ورزشی می شود (کوزکا و تریژر^[۱۴۷]، ۲۰۰۵).
زمانی که عملکرد فرد با هنجارهای فردی هماهنگ و یا فراتر از آن باشد منجر به حفظ یا افزایش خود سودمندی می شود در حالیکه عملکرد ضعیف و پایینتر از هنجارهای فردی موجب کاهش خودسودمندی می گردد . باور خودسودمندی بر بسیاری ازجنبه های زندگی مثل گزینش اهداف، تصمیم گیری ، میزان تلاش، سطح استمر ار و پایداری و رویارویی با مسایل چالش برانگیز تأثیر دارد (بندورا، ۱۹۹۱ ).
اغلب مفهوم احساس خودسودمندی و اعتماد به نفس به جای یکدیگر استفاده می شوند که پروسه ای از ارزیابی شخص می باشد،اگر چه اعتماد به نفس اصطلاح عام است که اشاره به اعتقاد فرد نسبت به خودش دارد، به عبارتی اعتماد به نفس می تواند به جنبه ها وجلوه های متفاوتی از زندگی آدمیان مربوط باشد (یوسفی، ۱۳۷۹).
فصل سوم
روش‌شناسی تحقیق
مقدمه
در این فصل به تدوین جامعه آماری نمونه و روش نمونه گیری، ابزار اندازه گیری، روش تحقیق و جمع آوری اطلاعات و روش آماری اشاره می شود.
۳ .۱٫ روش تحقیق
روش این تحقیق همبستگی و علّی بوده و از روش میدانی به وسیله ابزار پرسشنامه جهت گردآوری داده ها استفاده شده است.
۳ .۲٫ جامعه آماری
جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه بازیکنان بزرگسال شناگران زن (۲۰۰ نفر) حاضر در مسابقات کشوری سال ۱۳۹۳ می باشد.
۳٫۳٫ نمونه آماری و روش نمونه گیری
نمونه آماری شامل ۲۰۰ نفر از بازیکنان بزرگسال شناگران زن حاضر در حاضر در مسابقات کشوری سال ۱۳۹۳ که به صورت تمام شمار انتخاب شده اند.
۳ .۴٫ تعریف عملیاتی متغیرها
خودسودمندی
توانایی ذهنی ورزشکار برای ارائه یک وظیفه به طور موفقیت آمیز است که برای ارزیابی آن در این تحقیق (برگرفته از پرسشنامه ریز تحلیل جسمانی بندورا) ده مهارت پایه شنا را مورد ارزیابی قرار داده ایم.
خطرپذیری
خطر پذیری رفتاری است که به موجب آن، فرد خود را در معرض آسیب جسمی، روانی و حتی مرگ قرار می دهد.
۳ .۵٫ مقیاس اندازه گیری متغیرها
مقیاس اندازه گیری متغیرهای دموگرافیک