۳- واحد پس از دریافت پیغام اعطا:
الف) اندازه‌‌ی داده‌ی دریافتی اعطا شده را می‌گیرد. طول بافر- تعداد بسته‌های موجود در بافر- را نیز دریافت می‌کند.
ب) تعداد بسته‌هایی که یاد منتقل شوند را مشخص می‌کند. اگر باشد، واحد می‌تواند تمام بسته‌های موجود در بافر را ارسال کند و اگر باشد، واحد تنها به اندازه‌ی می‌تواند بسته ارسال کند.
ج) یک پیغام پاسخ برای ترمینال می‌فرستد تا تعداد بسته‌هایی که قرار است منتقل شوند مشخص کند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

د) عمل ارسال داده‌ها از بافر را به تعداد مشخص شده، انجام می‌دهد.
۴- ترمینال عمل دریافت بسته‌ها از واحدها را دنبال می‌کند و با دریافت پیغام پاسخ از واحدها:
الف) و را با هم مقایسه می‌کند.
ب) اگر باشد، این پیغام پاسخ از طرف واحدی است که تمام پهنای باند را دریافت کرده است. تعداد بسته‌ها در انتقالرا می‌گیرد. اگر بلافاصله به سراغ ورودی بعدی در جدول ورودی می‌رود. اگر مقداری مابین صفر و آستانه باشد، پهنای باند اضافی در این ورودی می‌تواند به واحدی با پهنای باند تضمین نشده تخصیص یابد. پس ترمینال پیغام اعطا را با برای واحد بعدی با پهنای باند تضمین نشده در لیست ارسال می کند. اگر مابین آستانه و باشد، پهنای باند اضافی در این ورودی رها می‌شود و پس از پایان این ورودی به سراغ ورودی بعدی در جدول می‌رویم.
ج) اگر باشد، پیغام پاسخ از طرف واحدی با پهنای باند تضمین نشده می‌آید که پهنای باند اضافی به آن تخصیص داده شده است. بلافاصله به سراغ ورودی بعدی در جدول ورودی می‌رویم.
قسمت دوم:
۱- جدول ورودی را از واحدها با پهنای باند تضمین شده با حداکثر ورودی به حداقل ورودی پر می‌کند.
۲- برای هر با پهنای باند تضمین شده با ورودی:
الف) اولین ورودی ورودی ، اولین ورودی است یعنی . برای مثال برای اولین ورودی در جدول ورودی ۵ است. در صورتی که ورودی توسط واحد دیگری اشغال شده باشد، ورودی‌های در همسایگی آن n که n=1,2,3,… بررسی می‌شوند تا زمانی که نزدیک‌ترین ورودی که توسط واحد دیگری اشغال نشده است، به واحد با شناسه‌ی i تخصیص داده شود.
ب) ورودی دیگر: امین ورودی این واحد باید برابر
باشد که تعداد نهایی ورودی‌ها در جدول ورودی است، اگر امین ورودی توسط واحد دیگری اشغال شده باشد، ورودی‌های در همسایگی آن , بررسی می‌شوند تا زمانی که نزدیک‌ترین ورودی که توسط واحد دیگری اشغال نشده است، به واحد با شناسه‌ی تخصیص داده شود.
۳- تمام ورودی‌هایی که توسط واحدها با پهنای باند تضمین شده تصرف نشده‌اند به طور پویا به واحدها با پهنای باند تضمین نشده، اختصاص داده می‌شوند.
براساس الگوریتم توزیع عادلانه تمام ورودی‌های یک واحد باید جدا از همان فاصله در جدول ورودی باشند، بنابراین پهنای باند واحد به طور عادلانه روی کانال رو به بالا توزیع می‌شود. این مسئله برای واحدها با پهنای باند تضمین شده با ترافیک بالا مفید است زیرا بسته‌های درون بافر می‌توانند بعد از بازه‌های زمانی یکسان ارسال شوند.
جدول ۲-۵ به بررسی پارامترهای کیفیت سرویس متفاوت روش‌های اساسی تخصیص پهنای باند بدون تامین کیفیت سرویس متمایز با یکدیگر پرداخته است. با توجه به جدول ۲-۵، روش BGP برای واحدهای کم ترافیک که درخواست پهنای باند کمی دارند، مناسب ناست.
جدول ۲-۵- مقایسه‌ی پارامترهای کیفیت سرویس روش‌های IPACT و BGP

نام روش

تاخیر

نرخ از دست دهی بسته

گذردهی

IPACT

در ترافیک کم، تاخیری مشابه BGP دارد اما با افزایش بار شبکه، تاخیر آن بیش‌تر از BGP خواهد بود.

در ترافیک کم، نرخ از دست دادن بسته‌ها صفر است اما با افزایش ترافیک شبکه، این نرخ افزایش می‌یابد.

در ترافیک کم، گذردهی مشابه روش BGP است. اما با افزایش بار شبکه، گذردهی خیلی سریع‌تر از روش BGP افزایش می‌یابد.

BGP

در این روش هرچه تعداد واحدهای پهنای باندی که واحدهای شبکه نوری اشغال می‌کنند، بیش‌تر باشد، تاخیر کم‌تر است و با افزایش بار شبکه، تغییر نخواهد کرد.

در این روش هرچه تعداد واحدهای پهنای باندی که واحدهای شبکه نوری اشغال می‌کنند، بیش‌تر باشد، نرخ از دست دادن بسته‌ها کم‌تر و به صفر نزدیک‌تر است. در غیر این صورت، از دست دادن بسته‌ها در این روش از روش IPACT بسیار بیش‌تر خواهد بود.

در ترافیک کم، گذردهی مشابه روش IPACT است. اما با افزایش بار شبکه، گذردهی آن با سرعت کم‌تری افزایش می‌یابد.

۲-۶-۴- روش TLBA^[91]
روش TLBA در [۱۶] مشابه روش صف دو مرحله‌ای است با این تفاوت که بافر هر واحد دارای سه صف انتظار برای سه کلاس سرویس است و از صف مرحله‌ی دوم استفاده نمی‌شود. هم‌چنین این روش از لحاظ پیاده‌سازی و کاربردی ساده‌تر است. در TLBA به منظور تضمین این مسئله که بسته‌های هم‌ نوع از واحدهای متفاوت به طور مساوی خدمات دریافت می‌کنند، ترمینال بازه‌های زمانی متوالی^[۹۲] را به واحدهای مختلف تخصیص می‌دهد تا بسته‌های متعلق به یک کلاس سرویس یکسان را منتقل کنند.
در واقع هر واحد طول هر سه صف خود را به ترمینال گزارش می‌دهد و ترمینال حداکثر سه بازه‌ی زمانی به آن اختصاص می‌دهد. ترتیب انتقال از ترافیک با الویت بالا یعنی class0 به ترافیک با اولویت پایین یعنی class1 است. از آن‌جایی که صف‌های الویت یک بافر با اندازه‌ی محدود را به اشتراک می‌گذارند، یک الگوریتم مناسب برای از دست دادن بسته^[۹۳] مورد نیاز است. یک روش رایج برای از دست دادن بسته، تشخیص اولیه تصادفی^[۹۴] [۱۳] است. طبق این روش هنگامی که یک بسته به واحدی می‌رسد:

• • اگر اندازه‌ی صف کم‌تر از یک حداقل آستانه باشد، پذیرفته می‌شود.

• اگر اندازه‌ی صف بیش‌تر از حداقل آستانه و کم‌تر از حداکثر آستانه باشد، احتمالا بسته از دست می‌رود.