مصارف درمانی: برای رفع ورم بدن برگ گردو را در آب ریخته مانند چای دم می کنند، مینوشند و یا با آن دهان را شستشو می دهند تا لثهها التیام یابد. برگ را روی دندانها میمالند تا دندانها سفید شوند. برای رفع ناراحتیهای پوستی و یا تعرق بیش از حد پوسته سبز گردو را با حنا مخلوط و خمیر کرده و به موضعها میمالند. جوشانده برگ گردو برای رفع سنگ کیسه صفرا و کلیه مفید است. خوردن روزانه یکی دو عدد گردو برای سلامتی بدن لازم است. برای رفع زگیل و خال گوشتی مغز نارس گردو را روی موضع میمالند. روغن گردو برای درمان یبوست مفید است. دود دادن برگهای خشک یا تازه گردو سبب دفع حشرات می شود.
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
روش مصرف: جوشانده، ضماد، روغن
گزنه Gazane
نام محلی: گزگزوک Gazgauk
بخش مورد استفاده: همه قسمت های گیاه
پراکنش: همه مناطق
خواص درمانی: مرض قند، فشارخون، کمردرد، پروستات، دلدرد و معدهدرد، پادرد، ضد چربی، سنگ کلیه، تنگی نفس، عفونت بدن، رفع موخوره
مصارف درمانی: برای رفع موخوره درون شامپو به صورت پودر مخلوط می شود. برای فشارخون برگ آنرا به پا میمالند. برای دردهای موضعی برگ آنرا میکوبند و ابتدا یک لایه پارچه روی پا میبندند سپس کوبیده گزنه را در لایه بعدی میگذارند که پا را نسوزاند. آب آنرا برای رفع بیماری قند مصرف می کنند. ریشه و ساقه و برگ آنرا به صورت تازه و خشک دم می کنند، دمکرده آنرا با نبات مصرف می کنند. از این گیاه بهسبب فوایدی که دارد در تهیه برخی غذاها مانند آش و بورانی استفاده می کنند. ویا با آن نوعی ترشی تهیه می کنند.
روش مصرف: خشکشده و تازه، ضماد
طب کهن: موردی یافت نشد.
چایکوهی Čâykuhi
نام محلی: آننخ Ânnex
بخش مورد استفاده: گل، ساقه و برگ
پراکنش: در بیشتر نقاط
خواص درمانی: فشارخون، باد، نفخ شکم و دلدرد، اعصاب، سردرد، سرماخوردگی، نفستنگی.
مصارف درمانی: آنرا مانند چای دم می کنند و مینوشند. پودر خشککرده آنرا بهعنوان ادویهای خوشبو در غذا استفاده می کنند.
روش مصرف: جوشانده، خشککرده.
طب کهن: موردی یافت نشد.
زرشک zerešk
نام انگلیسی: Barberry bush
بخش مورد استفاده: تمام بخشهای گیاه
پراکنش: در بیشتر نقاط
مشخصات گیاه: درختچههایی تا ارتفاع ۳ متر با شاخه های فراوان. شاخه های جدید شیاردار، سبز یا قهوهای مایل به قرمز. خاردار، خارها به طول ۱ تا ۵/۱ سانتیمتر، ساده یا سهشاخهای، برگها باریک، بیضوی یا تخممرغی، دارای دندانههای منظم نوکتیز در حاشیه. میوه ها قرمزرنگ و بیضوی شکل.
خواص درمانی: ضد فشار، دفع زردی، ناراحتیهای کلیوی، سنگهای ادراری، تحریک فعالیت معده و کبد، اشکالات جریان خون، مسهل، صفرا، درمان تاول، تب بر، زردی و یبوست و درمان شکستگی استفاده می شود.
مصارف درمانی: دمکرده زرشک برای درمان صفرا(ریزش مداوم آب دهان) استفاده می شود. زرشک، ریشه کاسنی، شاهتره و … را جوشانده و در سرماخوردگی بهکار میبرند. زرشک کوهی هستهدار را در آب جوشانده و برای درمان بلغم استفاده می کنند. ریشه درخت زرشک(زارچ zârč) را جوشانده و در کوفتگی استفاده می کنند. زارچ را در هنگام شب ادراری به کمر و زیر ناف میمالند. زرشک را برای درمان زردی بهکار میبرند. از زرشک برای فشارخون استفاده می شود. میوه زرشک صاف کننده خون، کم کننده فشار خون می باشد. برای برطرف کردن ترک لب از آن استفاده می کنند. همچنین دم کرده برگش برای رفع گرمی مفید است. زرشک را دم کرده و له می کنند. سپس آبش را میگیرند. آب یا میوهاش را در آش میریزند.
زرشک دو نوع آبی و پلویی یا آشی است که نوع آبی آن استفاده طبی دارد. زرشک آشی بدون هسته و زرشک آبی دارای هسته چوبی است. مزاج آن سرد است. خاصیت مهم آن رفع سودا یا سودابری است. جوشانده آن فشار خون را کاهش می دهد. به دلیل سودابری آن، داروی خوبی برای رفع بخار سودا و التیام زخمهای سودایی است. چون ملین است، شربت آنرا برای رفع یبوست به مصرف میرسانند.
روش مصرف: دم کرده، جوشانده، شربت و خامخوری. ریشه آنرا میجوشانند و شیره آنرا که تلخ است برای شکستگی میخورند. مانند چای در قوری دم می کنند یا میجوشانند. همراه با برنج میپزند.
طب کهن: «انبرباریس(زرشک)، مزاجش سرد و در آخر سوم خشک است. شربت آن در برکندن صفرا بسیار موثر است. ضمادش را بر دملهای گرم گذاشتن بسیار مفید است. معده و کبد را نیرو دهد و در رفع تشنگی بسیار نافع است. شکم را بند می آورد، از خراش روده جلوگیری می کند. نوشیدنش برای قطع سیلان رطوبتهای مزمن رحم موثر است. گویند اگر زن باردار چوب زرشک را سهبار به شکم بزند، سقط جنین کند. از خونریزیهای زیرین جلوگیری مینماید».(بوعلی سینا، ۶۸:۱۳۶۸)
«از زمانهای خیلی قدیم از این گیاه برای اسهالهای ساده، تبهای صفراوی، خونرویها، ورم لثه و درد گلو (به صورت غرغره)، استفاده بهعمل میآمدهاست. در استعمال خارجی، آنرا بر روی زخم، جهت مداوای جراحات قرار میدادند. ریشه و پوست ساقه آنرا بهعنوان صفرابر و رفع یرقان بهکار میبردند. ریشه و پوست ساقه زرشک، از داروهای تلخ بهشمار آمده، اثر مقوی، صفرابر و مسهلی به مقادیر زیاد دارد. آنچهکه از نظر درمانی دارای ارزش است، پوست ثانوی ریشه و ساقه میباشد که هردو از مقویهای تلخ بهشمار آمده، اثر تصفیهکننده خون، ضدعفونی کننده و کمی مسهلی دارد. در قدیم برای آن اثری مشابه گنهگنه قائل بوده اند. ریشه آن اثر مدر دارد. پوست ریشه و ساقه زرشک را در بینظمیهای عمل دستگاه گوارش که منشا کبدی یا کلیوی داشته باشد، همچنین در سوءهضمهای مزمن که با بیاشتهایی همراه باشد، یبوست، قولنجهای کبدی و کلیوی، زردی، یرقان، تبهای صفراوی، نقرس، روماتیسم، تبهای عفونی، تیفوئید و خونرویهایی که در فواصل قاعدگی رخ میدهد، بهکار میبرند.
قیاس: اثر ضد میکروبی می تواند تاییدی بر مصارف سنتی زرشک در ترمیم زخم باشد. تحریک کیسه صفرا توسط ترکیبات موجود در گیاه می تواند در رفع بیماریهای کیسه صفرا مشابه با درمانهای سنتی نقش داشته باشد.
زعفران zafarân