نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین بیان TGF-β۱ در عضله FHLدر گروه های کنترل ۳ هفته ای و تمرینی ۳ هفته ای اختلاف معنی دار وجود ندارد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین بیان TGF-β۱ در عضله FHLدر گروه های کنترل ۵ هفته ای و تمرینی ۵ هفته ای اختلاف معنی دار وجود دارد [ (۰۵/۰P < و ۵۴۴/۱۵ = (۵ و۴۲) F ] . نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین بیان TGF-β۱ در عضله FHL در گروه های کنترل ۸ هفته ای و تمرینی ۸ هفته ای اختلاف معنی دار وجود دارد [ (۰۱/۰P < و ۵۴۴/۱۵ = (۵ و۴۲) F ] (نمودار ۴-۴ ).
* *
شکل ۴-۴ : نمودار بیان TGF-β۱ در عضله FHLبین گروه تمرینی و کنترل موازی خود
( کنترل (۸=n)، تمرینی(۸=n))
۴-۳-۲٫ فرضیه دوم
به دنبال انجام ۳، ۵ و۸ هفته تمرین مقاومتی، سطوح سرمی TGF-β۱ در رت های نر نژاد ویستار در مقایسه با گروه کنترل موازی خودکاهش معنی دار ندارد.
نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که به دنبال اعمال تمرین مقاومتی، سطوح سرمی TGF-β۱ در رت های نر نژاد ویستار کاهش معنی دار دارد [ (۱ ۰/۰P < و ۱۶۸/۴ = (۵ و۴۲) F ] .
جدول ۴-۳ نتایج آزمون ANOVAبرای سطوح سرمی TGF-β۱ بعد از ۳، ۵ و۸ هفته تمرین مقاومتی
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
مجموع مجذورات (ss)
درجات آزادی (df)
میانگین مجذورات (ms)
F
معنی داری
(p)
بین گروه ها
درون گروه ها
کل
۳۴۴/۱۵۹۶
۶۲۵/۳۵۷۴
۹۶۹/۵۱۷۰
۵
۴۲
۴۷
۱۱۵/۵۳۲
۶۶۵/۱۲۷
۱۶۸/۴
۰۱۵/۰
نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین سطوح سرمی TGF-β۱ در گروه های کنترل ۳ هفته ای و تمرینی ۳ هفته ای اختلاف معنی دار وجود ندارد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین بیان TGF-β۱ در عضله FHLدر گروه های کنترل ۵ هفته ای و تمرینی ۵ هفته ای اختلاف معنی دار وجود ندارد. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین بیان TGF-β۱ در عضله FHL در گروه های کنترل ۸ هفته ای و تمرینی ۸ هفته ای اختلاف معنی دار وجود دارد [ (۰۵/۰P < و ۱۶۸/۴ = (۵ و۴۲) F ] (نمودار ۴-۵).
*
شکل ۴-۵ : نمودار سطوح سرمی TGF-β۱ بین گروه تمرینی و کنترل موازی خود
( کنترل (۸=n)، تمرینی(۸=n))
۴-۳-۳٫فرضیه سوم
به دنبال انجام ۳، ۵ و۸ هفته تمرین مقاومتی، وزن نسبی عضله FHL در رت های نر نژاد ویستار در مقایسه با گروه کنترل موازی خود افزایش معنی دار ندارد.
نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که به دنبال اعمال تمرین مقاومتی، وزن نسبی عضله FHL در رت های نرنژاد ویستار افزایش معنی دار دارد [ (۱ ۰۰/۰P < و ۰۹۴/۸ =(۵ و۴۲)F ]
جدول ۴-۴ نتایج آزمون ANOVAبرای وزن نسبی عضله FHL بعد از ۳، ۵ و۸ هفته تمرین مقاومتی
مجموع مجذورات (ss)
درجات آزادی (df)
میانگین مجذورات (ms)
F
