LB-route: بیانگر میزان بار روی گره است و از طریق محاسبه تعداد بسته‌های موجود در بافر گره بدست می آید. LB-route مجموع LB تک تک گره‌های موجود در مسیر می باشد.
در HAODV یک پارمتر دیگر به نام Conv-routeنیز اضافه شده است. این پارامتر بیانگر میزان هزینه‌ی تغییر تکنولوژی در طول مسیر می باشد. این تغییر تکنولوژی چون باید در لایه‌های پایین انجام شود، هزینه‌بر است. این تغییر تنها در گره‌های W/B وجود دارد. (گره‌هایی که هر دو تکنولوژی را دارا می باشند .). این سه شاخه جدید در جدول مسیریابی هر گره اضافه می شوند.
عمده کارهای پروتکل HAODV مانند شناسایی مسیر و غیره مشابه با AODV بهبود یافته می باشد. تنها تفاوت‌ها در بحث شناسایی مسیر بین تکنولوژی‌های متفاوت و نحوه انتخاب مسیر می باشد.
زمانی که گرهی قصد ارسال بسته‌ای را دارد. ابتدا در جدول مسیریابی خودش به دنبال مسیری به مقصد می گردد. اگر مسیر تازه‌ای وجود نداشت، یک بسته RREQ را در شبکه پخش می کند. گره میانی که بسته RREQ ای را دریافت می کند، در ابتدا IP بسته را چک می کند، اگر این پیام را قبلا دریافت کرده باشد، آن را دور می اندازد. در غیر اینصورت اگر مقصد نباشد، یا آدرسی به مقصد نداشته باشد، آنگاه پارامتر های DC-route و LB-route و Conv-route موجود در بسته را به روز رسانی می کند و آدرس خود را به آن اضافه می کند و بسته را همه‌پخشی می‌‌کند. اگر آدرسی به مقصد نیز داشت، که پیام RREP را آماده می کند و سه پارامتر ذکر شده را به روز رسانی می کند و آن را همه پخشی می کند.
اگر گرهی چندین پیام RREP را از مسیر های مختلف برای یک مقصد دریافت کند، با کمک سه پارامتر بالا که در پیام RREP قرار دارد، پارامتر W یا انتخاب اتحادی^[۱۵۵] را به صورت زیر محاسبه می کند:

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

W=a₁ × N + 1/N (-a₂ × DC-route+ a₃ × LB-route) + a₄ × Conv-route (1)
N بیانگر تعدا هاپ می باشد، a₁ و a₂ و a₃ وزن هایی هستند که به این سه پارامتر اختصاص داده شده است. مسیر با W کمتر به عنوان مسیر اصلی انتخاب می شود.
روش مسیریابی HRTT :
در[۳۷] فرض شده است که همه گره‌های موجود در شبکه به دو رادیو مجهز هستند. یک رادیوی عادی با برد R و یک رادیوی قوی با برد ۳R. همه گره‌های موجود در شبکه متحرک هستند. در این روش نیز از ساختار سلسله مراتبی و خوشه‌بندی استفاده می شود. هر گرهی که به عنوان سرخوشه انتخاب شد، رادیوی قوی خود را روشن می‌کند. شعاع خوشه‌ها یک هاپ است و بیشترین فاصله دو گره قوی ۳R می باشد. نمایی از این شبکه را در زیر می بینید:
شکل ‏۴‑۹ شبکه ناهمگن با ساختار سلسله مراتبی HRTT [37]
در بحث خوشه‌بندی، یک ساختار خوشه‌بندی ایستا معرفی شده است. این ساختار براساس نرخ تغییر همسایه‌ها ^[۱۵۶]یا RDV می باشد. این روش از دو مرحله تشکیل خوشه و نگهداری خوشه تشکیل می شود. در ابتدا که گره‌ها در محوطه پخش شده‌اند، با ارسال پیام سلام به همسایه‌های یک هاپ، دیگران را از حضور خود آگاه می کنند. در این زمان همه گره‌ها در حالت عادی ^[۱۵۷] یا O قرار دارند. سپس گره‌ها معیار RDV خودشان را محاسبه می‌کنند. محاسبه RDV امری زمان بر است. سپس گره با کمترین RDV به عنوان سرخوشه انتخاب می‌شود و همسایه‌هایش عضو خوشه می‌شوند. در این حالت سرخوشه در حالت رئیس^[۱۵۸] یا H قرار می‌گیرد و اعضایش در حالت عضو^[۱۵۹] یا M قرار می‌گیرند. اگر دو گره معیار RDV برابر داشتند، آنگاه تعداد همسایه‌ها را مقایسه می‌کنند (معیار HD). اگر این معیار نیز جواب نداد، معیار کمترین شناسه را استفاده می‌کنند (معیار LID). پس ازتشکیل خوشه، وضعیت همه گره‌ها در H یا M قرار دارد، مگر گره‌هایی که تازه به عضویت خوشه در آمده‌اند که در وضعیت O قرار دارند. پس از تشکیل خوشه، برای نگهداری خوشه، هر گره به طور متناوب پیام سلام را ارسال می‌کند تا گره‌های همسایه را از وضعیت خود آگاه سازد. نتایج شبیه سازی نشان داده‌اند که این روش خوشه‌های پایدارتری را نسبت به روش HD و LID و LCC ایجاد می‌کند.
(۲)
RDV_TIME-WINDOW: بازه زمانی اندازه گیری درجه گره ها می باشد.
هر سرخوشه، یک جدول دارد که اطلاعات گره‌های همسایه را در آن قرار می‌دهد. منظور از گره‌های همسایه هم گره‌های درون خوشه و هم گره‌های سرخوشه مجاور می باشد. در این جدول نام گره‌هایی که عضو خوشه‌های همسایه هستند، نیز نگه داشته می‌شود. سرخوشه در جدول مسیریابی‌اش اطلاعات هاپ بعدی که معمولا گره‌های گذرگاه هر خوشه می‌باشند، را نیز نگه می‌دارد. جدول زیر نشان دهنده این جدول است :

Last Updated

Next Hop

Members

Head

–

۷ , ۱۳

۱۲

۷

۵ , ۷ , ۸

۶

null

۸ , ۹ , ۱۱

۱۰

۱۳

۱۳ , ۱۴

۱۵

نمایی از جدول مسیریابی در روش HRTT
مسیریابی: مسیریابی ترکیبی از مسیریابی پیشگیرانه و واکنشی می باشد. زمانی که گرهی، بسته‌ای برای ارسال داشت، ابتدا پیام را به سرخوشه‌اش می‌دهد. اگر سرخوشه مقصد را در جدول مسیریابی‌اش داشت، به مبدا جواب بله می دهد. در این حالت مبدا از طریق شبکه سطح پایین و رادیوی ضعیف شروع به جستجوی مقصد می‌کند. زمانی که مقصد درون جدول مسیریابی مبدا قرار دارد، به این معنا است که مقصد در خوشه مبدا یا در خوشه‌های همسایه‌ی مبدا می باشد. پس مسیریابی با کمک رادیوی ضعیف مشکلی ایجاد نمی‌کند و احتمالا مسیر بین مبدا و مقصد کوتاه می‌باشد. جهت ارسال پیام RREQ، این پیام در کل شبکه پخش نمی‌شود. بلکه با کمک اطلاعات هاپ بعدی موجود در جدول مسیریابی سرخوشه، این پیام پخش می‌شود. مقصد با دریافت این پیام، پیام RREP را به مبدا ارسال می کند. مسیرهای متعددی ممکن است، بین مبدا و مقصد شکل بگیرد. اما مبدا مسیری را انتخاب می‌کند که از کمترین تعداد سرخوشه بگذرد.