ضریب هضمی از مشخصه های مربوط به علوفه است، از آنجایی که ترکیب شیمیایی و ارزش غذایی علوفه به نوع گیاه علوفه ای بستگی دارد، لذا ضرایب هضمی گونه های مختلف، متفاوت خواهد بود. در این رابطه میتوان به بررسی لیسی و همکاران۲ (۲۰۰۳) که ترکیب شیمیایی برخی از گونه های علفی را در جدول ۱-۱ ارائه نموده است ، اشاره نمود.
Nelson & Satter -1
Lacy et al -2
جدول ۱-۱ ترکیبات شیمیایی و ارزش غذایی چندگونه علوفه ای بر مبنای ماده خشک(درصد)
تیپ علوفه پروتئین خام NDF قابلیت هضم ماده خشک به روش in vitro
شبدر ایرانی – مارال ۲۱-۱۵ ۴۵-۲۴ ۷۸-۶۳
یونجه ۲۲-۱۶ ۴۶-۴۰ ۷۰-۶۰
شبدر قرمز ۱۸-۱۴ ۴۲-۳۸ ۶۸-۶۷
علوفه مرتع ۱۷-۱۵ ۷۵-۴۰ ۷۱-۴۹
چاودار ۹-۵ ۷۵-۵۵ ۶۵-۵۳
منبع: لیسی و همکاران (۲۰۰۳)
اگر مقایسه در مرحله مشابهی از رشد انجام گیرد، رقم های درون یک گونه عموما تنها اندکی از نظر ارزش غذایی با هم تفاوت نشان خواهند داد، اما تفاوت های موجود بین گونه های نظیر ممکن است بزرگتر باشد (صوفی سیاوش و جانمحمدی، ۱۳۸۳).
۱-۳-۲ – قسمت های مختلف گیاه مانند برگ،ساقه و دانه:
میزان ماده ازته بستگی به میزان برگ گیاه دارد. هرچه برگ بیشتر باشد، ماده ازته نیز بیشتر خواهد شد و چون نسبت برگ به ساقه در طول رشدگیاه کم می گردد و بالطبع میزان ماده ازته گیاه کامل نیز به تدریج کمتر می شود. قند های محلول پروتوپلاسم نیز بتدریج در طول رشد کاهش یافته و در موقع گل دادن به حداقل می رسند. همچنین میزان سلولز با طویل شدن ساقه افزایش پیدا می کند و مقدار لیگنین نیز در شروع طویل شدن ساقه افزایش مختصری پیدا کرده، سپس به تدریج و به کندی افزایش پیدا می کند و بعد از مرحله گل دادن، افزایش آن سریع تر می شود (عزیزی، ۱۳۷۵). بنابراین معمولاً ارزش غذایی برگ نسبت به ساقه بیشتر است. در بعضی از گندمیان (مانند تیموتی و نیشکر) ساقه اندام ذخیره است که این امر سبب می شود بر خلاف قاعده، ارزش غذایی بیشتری نسبت به برگ، بخصوص در اوایل مرحله رشد، داشته باشد (نجف نژاد، ۱۳۸۵).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
مهرداد و همکاران (۱۳۸۳) در بررسی تاثیر مراحل رشد یونجه بر ترکیب شیمیایی آن گزارش نمودند که مرحله بدون گل بیشترین میزان پروتئین خام و مرحله گلدهی کامل کمترین مقدار را از نظر پروتئین خام را دارا بودند. همچنین در این تحقیق یونجه چین اول کمترین میزان پروتئین خام و یونجه چین پنجم بیشترین میزان پروتئین خام را به خود اختصاص داده بودند.
برگ های گیاه به عنوان محل های اصلی فتوسنتز، دارای فعالیت آنزیمی زیادتری می باشند. بنابراین غالبا غلظت های کربوهیدرات های غیرساختمانی و پروتئین در آنها بسیار بیشتر از ساقه ها می باشد (گرانت و همکاران۱، ۱۹۹۲).
در اکثر گیاهان، مقدار الیاف در ساقه بیشتر از برگ است. همچنین گرامینه ها در مقایسه با بقولات، الیاف بیشتری در ساختمان خود دارند. همزمان با بالغ شدن گیاه، تراکم الیاف خام، که موثرترین عامل در قابلیت هضم ماده خشک می باشد، افزایش می یابد.
۱-۳-۳ – مرحله رشد در زمان برداشت :
مرحله رشد مهمترین عامل موثر بر ترکیب و ارزش غذایی علوفه های مرتعی می باشد، با افزایش سن گیاه و رسیدن به سن بلوغ، تراکم الیاف خام در گیاه افزایش یافته و به تبع آن، غلظت مواد محلول کاهش می یابد، در نتیجه مقادیر کربوهیدرات های ساختمانی (مانند سلولز و همی سلولز) و لیگنین آن زیاد می گردد. لیگنین را می توان مهمترین عامل کاهش دهنده قابلیت هضم الیاف قلمداد نمود. لیگنین پلی مری است که از ترکیب پیش ماده های الکلی حاصل شده است. فرم غالب لیگنین در دیواره اولیه گواسیل لیگنین۱ است که از کونیفریل الکل مونولیگنول ها۲ مشتق شده است. در دیواره ثانویه، سرینجیل لیگنین۳ فرم غالب لیگنین است که از پیش ماده های سیناپیل الکل۴ حاصل شده است (حسین خانی، ۱۳۷۷؛ نجف نژاد، ۱۳۸۵).
Grant et al -1
مرحله بلوغ گیاه، در میزان الیاف خام گیاه نیز منعکس است که می تواند از ۲۰ درصد ماده خشک در گیاه جوان تا ۴۰ درصد ماده خشک در گیاه بالغ افزایش یابد. با افزایش سن گیاه، از مقدار پروتئین آن کاسته می شود. بنابرین رابطه معکوس بین مقادیر پروتئین و الیاف خام در یک گونه گیاه وجود دارد. اگرچه می توان آن را با بهره گرفتن از کودهای ازته بر هم زد (صوفی سیاوش و جانمحمدی، ۱۳۸۳). در گیاهانی نظیر یونجه، که نحوه رشد کاملاً متفاوتی نسبت به گندمیان دارند، تغییرات سریع در زمان بلوغ گیاه و گلدهی صورت می گیرد. بطور مشابه تغییرات در مجموع مواد مغذی قابل هضم۵ ، از ۵۵ تا ۶۳ درصد تغییر می کند. قسمتی از این اختلاف ها به این حقیقت مربوط می شود که گیاهان برگ های خودشان را همراه با بالغ شدن از دست می دهند. برگ ها در مقایسه با سایر قسمت های گیاه، مقدار ماده مغذی بیشتری دارند. با بالغ شدن گیاه غلظت کلسیم، پتاسیم، فسفر و اکثر عناصر کم مصرف کاهش می یابد (نیکخواه و امانلو، ۱۳۷۴). رشد علوفه در زمان برداشت از مهمترین عواملی است که می تواند در قابلیت هضم پروتئین تاثیر بگذارد. چنانچه با افزایش رشد گیاه، مقادیر پروتئین خام و همچنین تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین کاهش می یابد (هوفمن و همکاران۶، ۱۹۹۳؛ گریفین و همکاران۷، ۱۹۹۴ و کاسیدا و همکاران۸، ۲۰۰۰). البته باید توجه داشت که مونی و آلن۹ (۱۹۹۷) معتقدند که مرحله برداشت تاثیری روی تولید و یا ترکیب شیر ندارد.
فصل اول:بررسی منابع
با پیشرفت بلوغ در گیاهان علوفه ای، تغییراتی در آنها ایجاد می شود. نسبت بالایی از رشد اولیه گیاه را برگ ها به خود اختصاص می دهند. در گیاهان علوفه ای جوان، ساقه ها، دیواره سلولی ظریفی داشته و از قابلیت هضم بالایی برخوردارند. در اکثر گیاهان علوفه ای بالغ، دیواره سلول های ساقه ضخیم شده و دارای مقدار زیادی لیگنین می گردند. در اکثر علوفه های خانواده بقولات و گندمیان، انرژی قابل هضم، پروتئین و مواد معدنی ضروری با پیشرفت بلوغ، کاهش می یابد (عزیزی، ۱۳۷۵). در نتیجه با افزایش و گذر از هر مرحله رشد به مراحل بعدی رشد، همراه با عملکرد مطلوب (مقدار ماده خشک در هکتار) نیست و زمانی که عملکرد ماده خشک بالاست، برعکس ارزش غذایی کم می شود. بنابرین باید مرحله یا زمانی علوفه برداشت شود که دو عامل عملکرد(ماده خشک در هکتار) و ارزش غذایی در حد مطلوب باشد (نجف نژاد، ۱۳۸۵).
Guaiacyl Lignin -1
Coniferyl Alcohol Monolignols -2
Syringyl Lignin -3
Synapil Alcohol -4
Total Digestable Nutrient:TDN -5
Hoffman et al -6
Griffin et al -7
Cassida et al-8
Mooney & Allen-9
رشد برای هر چین متفاوت است و به نظر می رسد که نباید تمامی چین ها در یک موحله رشد معین چیده شوند. تغییرات پروتئین خام یونجه در ۱-۲، پس از رسیدن به مرحله اول گلدهی، قابلیت هضم علوفه به ازای هر روز ۵/۰ درصد کاهش می یابد.
جدول ۱-۲ ترکیبت شیمیایی بخش های مختلف یونجه در مرحله شروع گلدهی چین سوم
بخش های تفکیک شده میانگین ماده خشک ۵۰ بوته(گرم) DM % Ash% CF% CP%
بوته ۲۲/۳۹ ۹۴/۱۹ ۰۵/۸ ۸۴/۲۱ ۰۳/۲۳
برگ ۱۰/۲۱ ۱۱/۲۲ ۳۷/۹ ۱۵/۷ ۳۸/۳۱
ساقه ۴۹/۲۰ ۸۱/۲۱ ۸۱/۷ ۹۶/۳۹ ۶۶/۹
منبع: نجف نژاد (۱۳۸۵)
بدلیل اینکه دام علوفه با کیفیت پایین تر را مصرف می کند، کل ارزش غذایی می تواند تا یک درصد به ازای هر روز تاخیر در برداشت ( بعد از رسیدن به مرحله اول گلدهی ) کاهش یابد. بر اساس تحقیقات انجام شده تا بیش از ۴۰ درصد اختلاف در کیفیت علوفه می تواند مربوط به برداشت در مرحله بلوغ باشد.
مسن شدن علوفه اغلب با کاهش برگ و افزایش نسبت ساقه به برگ همراه است. این عامل تاثیر عمده ای در کاهش کیفیت علوفه دارد. نسبت برگ به ساقه در یونجه از ۴/۱ در اواخر مرحله رشد به ۷/۰ و یا کمتر در اوایل تشکیل نیام کاهش می یابد. سریع ترین تغییرات در نسبت برگ به ساقه در مرحله قبل از رسیدن به اواسط غنچه دهی اتفاق می افتد (نیکخواه و امانلو، ۱۳۷۴؛ نجف نژاد، ۱۳۸۵). افزایش سن علوفه ها (زمان برداشت) با کاهش کیفیت آنها همراه است، بنابراین عواملی نظیر درجه حرارت پایین و نور با ایجاد تاخیر بلوغ، سبب افزایش کیفیت علوفه در یک سن مورد نظر می شود. علاوه بر این اغلب مطالعات انجام شده نشان می دهد که معمولاً اولین برداشت علوفه در طی فصل بهار و تابستان انجام می گیرد که در این زمان گرم شدن هوا و رسیدگی (بلوغ) روی هم اثر مثبت دارند. این مطالعات کاهش سریع در قابلیت هضم و مقدار پروتئین و افزایش در مقدار الیاف، لیگنین و سایر اجزاء دیواره سلولی را نشان می دهد. مرحله رویش و سن گیاه بر تراکم عناصر مغذی آن اثرات مختلفی دارد. با افزایش سن گیاه و رسیدن به مرحله بلوغ، غلظت بعضی از عناصر مانند پتاسیم، فسفر، مس، روی، کبالت، نیکل و مولیبدنیوم کاهش می یابد ولی سیلیس، آلومینیوم و کروم افزایش می یابد. که البته این تغییرات به نوع عنصر، نوع گیاه و سایر شرایط محیطی و بیولوژیکی بستگی دارد (نجف نژاد، ۱۳۸۵).
۱-۳-۴ – حاصلخیزی و خصوصیات خاک :
ترکیبات و ارزش غذایی گونه های علوفه ای تحت تاثیر نوع خاک تغییر پیدا می کند. برای مثال یونجه به خاک لومی و رسی عمیق، گرم و آهکی (pH تقریبا ۷) احتیاج دارد، یونجه نیاز زیادی به فسفر و پتاس ( kو p) دارد (شهبازیان، ۱۳۸۳). گیاهان خانواده بقولات معمولا نسبت به گیاهان خانواده گندمیان به اسیدیته خاک حساس تر هستند. اگرچه ترکیب یونجه و سایر گیاهان خانواده بقولات با حاصلخیزی و مشخصات خاک تحت تاثیر قرار می گیرند، ولی معمولا آنها خیلی کمتر از گیاهان خانواده گندمیان تحت تاثیر قرار می گیرند (نیکخواه و امانلو، ۱۳۷۴).
۱-۳-۵ – اثرات اقلیم ، فصل ، آب و هوا :
بعضی عوامل مانند اقلیم، فصل، آب و هوا، ارزش غذایی گونه ها و واریته های کشت شده را تحت تاثیر قرار می دهند. بنابه گزارش های ارائه شده، قابلیت هضم علوفه گرمسیری ۱۵ واحد کمتر از قابلیت هضم علوفه مناطق معتدله است. علوفه گرمسیری دارای کربوهیدرات محلول پایین و مقدار لیگنین و دیواره سلولی بالا می باشند (نجف نژاد،۱۳۸۵).
در شرایط سرد و مرطوب چون گیاه کاملا به مرحله بلوغ نمی رسد، حاوی مقدار بیشتری پروتئین خام است. افزایش درجه حرارت فعالیت متابولیکی همه گیاهان را افزایش می دهد، بدین معنی که سبب ساخت و تجزیه سریع تر انرژی و متابولیت های ذخیره و همچنین ساخت سریع تر مواد و سلول های جدید می شود. تولید محصول کم و با ارزش غذایی بالا از مشخصات علف هایی است که در شرایط سردسیری رشد می کنند. نور مستقل از درجه حرارت سبب افزایش قابلیت هضم گیاهان می شود. تاثیر رطوبت متغیر است در صورتی که رطوبت کم باشد ممکن است بلوغ به تاخیر بیفتد. با وجود این، در بعضی از گیاهان چندساله ممکن است در فصل خشک، با رفتن به حالت رکود و با انتقال مواد ذخیره به ریشه ها، ارزش غذایی برگ ها و قسمت های هوایی آنها کاهش یابد (هت و همکاران۱،۱۹۸۵؛ون سوست۲،۱۹۸۷؛نجف نژاد،۱۳۸۵).
Heath et al-1
Van Soest-2
۱-۳-۶ – زمان و فصل برداشت محصولات علوفه ای :
برداشت، خشک کردن و انتقال علف خشک به انبار، بدون ضایعاتی که در این فرایند صورت می گیرد، غیرممکن است. اما ممکن است طی عملیات برداشت، در مقایسه با چرانیدن، واحد های بیشتری از مواد مغذی به ازای هر واحد از زمین بدست آید.
عوامل متعددی در اتلاف مواد مغذی علوفه دخالت دارند که می توان آنها را به صورت زیر تقسیم بندی نمود : الف – ضایعات ماده خشک از حدود ۶ درصد در روش خشک کردن مصنوعی علف خشک ب – حدود ۳۵ درصد ضایعات ماده خشک علف خشک بسته بندی شده در مزرعه با آسیب ناشی از بارش ج – ضایعات ناشی از شستشو توسط باران در ۲۴ ساعت ۵ تا ۱۲ درصد ه – ضایعات در اثر خرد شدن و ریزش برگ ها ۳ تا ۳۵ درصد می باشد. بطور متوسط ۱۵ تا ۲۰ درصد ضایعات برای علف خشک بقولات غیرطبیعی نیست (نیکخواه و امانلو، ۱۳۷۴؛ نجف نژاد، ۱۳۸۵).
۱-۴- هضم الیاف در نشخوارکنندگان :
نشخوارکنندگان به مقدار کافی فیبر در جیره روزانه برای عملکرد بهتر شکمبه، نیاز دارند. حیوانات شیرده نیز برای نگهداری چربی شیر در حد متعادل به الیاف خام نیازمند هستند (سانتینی و همکاران۱، ۱۹۹۲). بندری و همکاران۲ (۲۰۰۷) در مطالعه خود دریافتند که کاهش اندازه ذرات سیلاژ یونجه، مقدار اسیدهای چرب فرار را افزایش می دهد و نسبت مولی استات را در مایع شکمبه افزایش می دهد ولی تغییری در نسبت مولی پروپیونات و بوتیرات ایجاد نمی کند و نیز نسبت استات به پروپیونات تغییری نمی کند.
غذای پذیرفته شده توسط حیوان هنگامی می تواند وارد جریان خون و لنف شده و مورد استفاده اعضاء بدن قرارگیرد که در آن تغییراتی به وجود آمده باشد. این تحول و دگرگونی غذا به مواد قابل جذب را هضم می گویند (دهقانیان و نصیری مقدم، ۱۳۸۴). دیواره سلولی موجود در علوفه به عنوان منبع اصلی و قابل دسترس انرژی برای دام های نشخوارکننده است (اون و همکاران۱، ۲۰۰۷).