بامبو بافی

۱۹

۱۹

معرق و مینیاتور

۳۳

۴۳

منبع: آمارنامه استان گیلان گزارش وضعیت صنایع روستایی استان گیلان ۱۳۹۰
۳ ـ ۴ ـ کشاورزی
شهرستان لنگرود از دو قسمت جلگه ای و کوهستانی حدود ۱۰۷۰۰ هکتار خاک زراعی دارد که معادل ۱/۵ درصد خاک زراعی استان یا در حدود ۲۵ درصد سطحی است که محدوده جغرافیایی شهرستان را اشغال می کند. شهرستان لنگرود از شمال به دریا و از جنوب به مناطق کوهستانی محدود می شود. هر چند بخشی از محدوده دریایی پوشیده از شنهای ساحلی است ولی این اراضی تا حد امکان به زیر کشت برنج یا درختان بی ثمر برده شده است، قسمت مرتفع نیز در کوهپایه ها به کشت چای و مرکبات اختصاص دارد، دامنه ها تا ارتفاع حدود ۱۳۰۰ متری پوشیده از جنگل است و ارتفاعات بدون درختان جنگلی را مراتع طبیعی اشغال کرده اند. قسمت مرکزی و شمالی شهرستان جلگه ای است. از آنجا که قسمتی از سطح شهرستان زیر حوضه سفیدرود و قسمتی دیگر زیر حوضه ساحلی ( شلمان رود ـ سموس ) قرار گرفته، منابع آب زراعی آن توسط کانال آبرسانی سفیدرود ( شاخه راست سد سنگر) و رودهای شلمان و لنگرود تأمین می شود. در لنگرود بارش باران از نظر میزان ( حدود ۱۴۰۰ تا ۱۶۰۰ میلیمتر در سال ) مناسب به نظر می رسد ولی از نظر زمان بارش مناسب نیست، به همین سبب محصولات صیفی دیم در سالهای خشک دچار خسران می شوند. محدودیت توسعه کشاورزی این شهرستان مربوط به خاک زراعی است. لنگرود شهرستانی است کشاورزی که مهمترین منبع درآمد اهالی آن از بخش کشاورزی تأمین می شود. مهمترین محصولات کشاورزی این شهرستان را برنج، چای، مرکبات و توتستان برای پرورش کرم ابریشم تشکیل می دهند. محصولات دیم شامل حبوبات، سبزی، صیفی و زراعت علوفه است. بر اساس آمارهای سال ۱۳۹۳ زراعت برنج ۹۱۰۰ هکتار از اراضی لنگرود را در اختیار داشته است.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

هرچند حدود ۴ درصد برنجکاری استان در شهرستان لنگرود انجام می گیرد، ولی با توجه به استعداد اراضی و ضع مناسب آب و هوایی شرق استان و نیز علاقه مندی کشاورزان، کشت برنج می تواند موقعیت بهتری داشته باشد. در لنگرود کشت نوعی صدری بیش از اقلام دیگر مورد توجه کشاورزان است. تعداد ۱۴۸ کارخانه کوچک و بزرگ، که برخی از آنها دارای تجهیزات پیشرفته هستند، کار تبدیلی شالی به برنج را انجام می دهند. بدین ترتیب به نسبت هر ۶۱ هکتار اراضی برنجکاری شهرستان، یک کارخانه وجود دارد. حال آن که در شهرستانهای غرب و شمال استان برای هر ۱۵۰ هکتار یک کارخانه فعالیت می کند. با توجه به همین مورد هر سال مقادیر قابل توجهی شالی از نقاط دیگر به شهرستان لنگرود حمل می شود و برنج حاصل از آن به نام برنج لنگرود در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد. در لنگرود نوع مرغوبی از پیاز به عمل می آید که عبارت است از پیازهای گرد و نسبتاً کوچک با رنگ زرد طلایی که یکدست به هم متصل هستند. این نوع پیاز طالبان بسیار دارد و مصرف کنندگان بر این اعتقادند که برای سرخ کردن آن روغن کمتری مصرف می شود. در سال ۱۳۹۳ لنگرود ۱۸۴ هکتار از اراضی را زیر کشت پیاز و ۱۷۵ هکتار زیر کشت سیر داشته است. انواع سبزی و صیفی نیز در لنگرود کشت می شود و در روزهای بازار، مستقیماً توسط تولیدکنندگان مرد و زن روستایی در میدان و بازار در مرکز شهر به فروش می رسد. با توجه به افزایش قیمت برنج، سطح زیر کشت انواع محصولات زراعی به نفع برنج رو به کاهش بوده و شهرستان به طرف تک محصولی سوق داده می شود. حمایت از سایر محصولات می تواند در این مورد چاره ساز باشد. در شهرستان لنگرود بیش از ۱۱۲۰ هکتار از اراضی توسط مرکبات اشغال شده است که بیشترین سهم به پرتغال اختصاص دارد. اراضی چایکاری گاه با نارنجستانها مخلوط شده است؛ هر چند این امر مورد تأیید کارشناسان نمی باشد ولی کشاورزان اعنقاد دارند که چای در سایه مرکبات محصول بیشتر و بهتری می دهد. حدود ۶۰۴۰ هکتار از باغهای چای استان به شهرستان لنگرود تعلق دارد که ۸۰۰ هکتار آن آبی، ۱۵۰ هکتار به صورت نهال و بقیه به صورت دیم است، ولی با توجه به این که در اثر آبیاری، محصول بیشتر و با کیفیت بهتر حاصل می شود چایکاران هر ساله به سطح چایکاریهای آبی می افزایند و از تسهیلاتی که اداره کل چای در این زمینه فراهم نموده استفاده می نمایند.
شهرستان لنگرود یکی از مناطق مهم پرورش کرم ابریشم به شمار می آید درختان توت اصلاح شده یا بومی، با انبوهی زیاد در محوطه های غرس می شوند و تلمبارهای متعدد در نقاط مختلف، به خصوص در مناطق جلگه ای، پراکنده است. فروش نهالهای توت که بیشتر از کشت بذر حاصل شده، یکی از منابع درآمد روستاییان را تشکیل می دهد. از نظر داد و ستد پیله کرم ابریشم و ابرشم شهرستان لنگرود بعد از آستانه اشرفیه در مقام دوم قرار دارد. هنوز کارگاههای ابریشم کشی در این شهرستان دایر است و بافت چادر شب و پارچه های ابریشمین در روستاها معمول می باشد. کشت علوفه برای دام و طیور، چه در مناطق جلگه ای و چه در مناطق کوهستانی، دارای جایگاه مناسبی است. جمعیت زیاد، محدودیت اراضی، زود کاشت بودن برنج در این منطقه باعث شده است که شالیکاران زن پس از اتمام کار شالیزارهای خود به دیگر مناطق استان و به خصوص شهرستان رشت سفر کرده و به کار در شالیزارها مشغول شوند.
۳ ـ ۴ ـ ۱ ـ کشاورزی دهستان چاف
دهستان چاف به مرکزیت روستای چاف در حاشیه دریای خزر قرار دارد. اراضی پست ساحلی موقعیت مناسبی جهت کشت برنج در این ناحیه فراهم ساخته است؛ ولی در بعضی از نقاط به علت زهدار بودن اراضی، مشکلاتی برای زراعت برنج فراهم می شود. بیشترین سطح زیر کشت برنج شهرستان به این دهستان تعلق دارد. بطوری که سطح مذبور به ۲۸ درصد برنجکاری شهرستان می رسد. خاک اراضی ساحلی سبک بوده جهت کشت هندوانه مناسب است؛ به همین سبب ۱۲۴ هکتار از اراضی به کشت هندوانه اختصاص داده شده که محصول آن بالغ بر ۲۲۰۰ تن است. سبزیها و صیفی نیز جایگاه مناسبی دارند؛ انواع پیاز، سیب زمینی، سیر، گوجه فرنگی و بادمجان و سبزیهای برگی و غده ای در سطوح مختلف حدود ۱۳۵ هکتار از خاک زراعی را پوشش می دهند، که بیشترین سهم مربوط به سیر و پیاز است، باقلا و لوبیا در سطحی برابر با ۵۰ هکتار کشت می شوند، اراضی پست و آبگیر این دهستان برای فعالیت باغداری مناسب نسیت. درختان توت بیش از ۸۶۴ هکتار از اراضی دهستان را اشغال کرده اند.
۳ ـ ۴ ـ ۱ ـ ۱ ـ کشاورزی دهستان دیوشل
دهستان دیوشل، که در مرز شهرستان لاهیجان قرار دارد، از دو بخش جلگه ای و کوهپایه ای تشکیل شده است. مهمترین محصول کشاورزی آن برنج است که سطحی معادل ۱۴۲۸ هکتار از اراضی را به خود اختصاص داده و میزان تولید سالانه آن حدود ۵۲۰۰ تن برنج است. از حبوبات باقلا ( پاچ باقلا ) در ۲۴ هکتار و لوبیا در ۲۰ هکتار کشت می شوند؛ نخود در سطحی کوچک مجموعاً ۱ هکتار از اراضی را اشغال کرده است. سبزی و صیفی شامل پیاز، سیب زمینی، سیر، بادمجان، گوجه فرنگی و به خصوص سبزیهای برگی قریب به ۱۰۰ هکتار را پوشش می دهند. شبدر نیز در اراضی شالیکاری حدود ۹ هکتار را اشغال می کند. کمبود خاک زراعی توسعه کشاورزی را در این منطقه با محدودیت روبه رو می سازد زیرا در این دهستان قسمتی از خاک زراعی در مناطق کوهپایه قرار گرفته است. کشت مرکبات و چای در دیوشل نسبت به سایر دهستانهای بخش مرکزی رونق بیشتری دارد. پرتغال حدود ۷۵ هکتار و چای کمی بیش از ۱۰۰۰ هکتار از اراضی این منطقه را اشغال کرده اند.
۳ ـ ۴ ـ ۱ ـ ۲ ـ کشاورزی دهستان گل سفید
دهستان گل سفید در قسمت جلگه ای شهرستان واقع شده است. محصول عمده زراعی آن برنج است که سطحی معادل ۲۰۵۹ هکتار را پوشش داده و مجموعاً ۷۵۲۰ تن محصول شالی تولید می نماید. برنج شهرستان لنگرود مرغوبیت خاصی برخوردار است. کشت انواع حبوبات، به خصوص لوبیا ( پاچ باقلا ) در این دهستان معمول است. سبزی و صیفی حدود ۱۰۰ هکتار از زمینهای کشاورزی را به خود اختصاص داده اند که در میان آنها جایگاه پیاز و سیر از اهمیت بیشتری برخوردار است. کشت هندوانه در این دهستان بیش از ۱۰۰ هکتار از اراضی را اشغال می کند. در حدود ۱۰۰ هکتار از زمینهای زراعی این دهستان به فعالیتهای باغداری اختصاص داردکه سهم عمده مربوط به توتستانها جهت پرورش کرم ابریشم است. سطح توتسنانهای این دهستان حدود ۸۸۰ هکتار است که بخشی از آن در سالهای اخیر احداث شده است.جلگه ای بودن منطقه موجب شده است که چایکاری و کشت مرکبات نسبت به مناطق کوهپایه از اهمیت کمتری برخوردار باشد. مرکبات از انواع پرتغال، نارنج و لیمو شیرین حدود ۵۰ هکتار از اراضی را اشغال کرده اند. چای ۲۰ هکتار در اختیار دارد ولی با آن که از آب کافی بهره می برد محصول تولیدی مرغوبیت مناطق کوهپایه را ندارد.
۳ ـ ۴ـ ۱ ـ ۳ ـ کشاورزی دهستان اطاقور
دهستان اطاقور در قسمت کوهستانی و کوهپایه ای شهرستان قرار دارد و به دلیل شرایط مناسب آب و هوای کوهستانی و میزان بارندگی مناسب عمده محصول کشاورزی آن چای تشکیل می دهد که در اغلب روستاهای دهستان کشت می شود. سطح زیر کشت چای در این دهستان ۱۳۰۹ هکتار و محصول سالانه آن ۹۴۵۵ تن است. پس از چای ۸۰۴ هکتار از اراضی دهستان به کشت برنج با تولیدی معادل ۲۶۴۰ تن، ۲۰۴ هکتار از اراضی تحت پوشش درخت توت است.
۳ ـ ۴ ـ ۱ ـ ۴ ـ کشاورزی دهستان لات و لیل
از آنجا که دهستان لات ولیل شهرستان لنگرود در دو قسمت مرتفع و کوهپایه قرار داشت و رسیدگی به امور روستاییان را با مشکل رو به رو می ساخت این دهستان در سالهای اخیر به سطح بخش ارتقاء یافت و مرکز آن اطاقور تعیین شد. بدین ترتیب بخش اطاقور شامل دو دهستان است. سطح دهستان لات ولیل، که در فرادست دهستان اطاقور واقع شده، بیشتر از جنگل و مرتع پوشیده شده است. زراعت به علت کمبود خاک زراعی جایگاه مهمی ندارد. برنجکاری، که ۳۷۲ هکتار از اراضی را اشغال کرده است، زراعت عمده بخش اطاقور محسوب می شود. این شالیزارها در حاشیه و مناطق کم ارتفاع قرار گرفته اند. حبوبات، سبزی، صیفی و دیگر محصولات زراعی نیز با توجه به کمبود خاک زراعی در سطوح کوچک و پراکنده به خصوص در محوطه خانه های روستایی کشت می شوند و جنبه خود مصرفی دارند ولی تنها بخشی از نیازخانوار روستایی در همان منطقه را تأمین می سازند. در مناطق کوهپایه و جنگلی کشت درختان مرکبات و چای معمول است که گاه توأم با یکدیگر مشاهده می شود و از نطر زراعی جایگاه بهتری دارند. حدود ۳۰۰ هکتار باغ مرکبات در این دو دهستان وجود دارد که بیشتر مربوط به دهستان اطاقور است. درختان میوه هسته دار و دانه دار به صورت تک درخت در محوطه خانه های روستایی یا توأم با درختان جنگلی غرس شده اند.
۳ ـ ۴ ـ ۱ ـ ۵ ـ کشاورزی دهستان دریاسر
قسمت جلگه ای و کم ارتفاع یخش کومله را دهستان دریاسر تشکیل می دهد. این دهستان بیش از ۱۷۰۰ هکتار برنجکاری دارد. کشت باقلا، لوبیا و نخود سطحی در حدود ۷۰ هکتار را پوشش می دهند. سبزی و صیفی از قبیل پیاز، سیب زمینی، سیر، گوجه فرنگی و انواع سبزیهای برگی و غده ای ( ترب ) بیش از ۱۰۰ هکتار را شامل می شوند. نیشکر در شهرستان لنگرود از قدمت کشت برخوردار است و تنها دهستان این شهرستان که به کشت نیشکر می پردازند دریاسر است. این محصول حدود ۳ هکتار از اراضی را زیر کشت دارد که ۹ تن محصول از آن بدست می آید. در این دهستان باغداری نسبت به زراعت جایگاه بهتری دارد. حدود ۸۵۰ هکتار از اراضی مربوط به چایکاری که سالانه بیش از ۸۵۰۰ تن چای تولید می کند. قریب به ۶۰۰ هکتار توتکاری جهت پرورش کرم ابریشم وجود دارد. سطحی معادل ۹۰ هکتار نیز به کشت مرکبات اختصاص یافته است که بیشترین سهم آن مربوط به پرتغال با ۸۰۰ تن محصول است.
۳ ـ ۴ ـ ۱ ـ ۶ ـ کشاورزی دهستان مریدان
دهستان مریدان نیز مانند بسیاری دیگراز دهستانهای گیلان از دو بخش جلگه ای و کوهپایه ای تشکیل شده است. حدود ۱۰۰۰ هکتار از شالیزارهای شهرستان در این دهستان قرار دارد. باقلا در سطح ۱۰ هکتار و لوبیا در سطح ۳۰ هکتار کشت می شود. انواع سبزیها و صیفی نسبت به دیگر محصولات زراعی جز برنج، از وضعیت بهتری برخوردارند. پیاز در سطح ۱۰ هکتار کشت می شود و بیش از ۸۰ تن محصول می دهد. سیر ۵ هکتار را پوشش می دهد. انواع سبزیهای برگی و همچنین غده ای به خصوص ترب در سطوح مختلف کشت می شوند. بعد از برداشت برنج، در اراضی شالیکاری شبدر کشت می شود. محصول مرکبات لنگرود بیشتر مربوط به دهستان مریدان است. پرتغال ۵۶۵ هکتار، نارنگی ۴۰ هکتار و نارنج که در باغهای چای غرس شده ۷۸ هکتار از اراضی را اشغال کرده اند. چای ۲۶۰۰ هکتار را در اختیار دارد که ۴۰۰ هکتار آن دارای تأسیسات آبیاری است.
جدول شماره ( ۳۱ ـ ۳ )سطح زیرکشت، تولید و عملکرد در هر هکتار محصولات شهرستان لنگرود سال۹۳

نام محصول

سطح زیر کشت ( هکتار )

میزان تولید( تن )

عملکرد

آبی

دیم

آبی

دیم

آبی

دیم

غلات

برنج

۹۱۰۰

۰